Her zerren yaşıyor.Sen bitmeyen tek kitap,eskimeyen tek şiir.

Öpmek, okşamak , okşamak, okşamak ... İşte emelim canım sevgilim.

İçimde boş bir odada yanan lambanın hüznü.Lamba daha ne kadar yanabilecek ?

"Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim. Kitap benim has bahçemdi. Hayat yolculuğumun sınır taşları kitaplar. Bir kanat darbesiyle Olemp, bir kanat darbesiyle Himaleya. Ayrı bir dil konuşuyordum çağdaşlarımla. Gurbetteydim. Benim vatanım Don Kişot'un Ispanya'sıydı. Don Kişot'un İspanya'sı veya Emma Bovary'nin yaşadığı şehir, kasaba. Sonra Balzac çıktı karşıma. Balzac'da bütün bir asrı yaşadım. Zaman zaman Vautrin oldum, Rastignac oldum, 4000 kahramanda 4000 kere yaşamak."

"Fecirle uyanan kuş yalnız yiyecek aramaz, kanatları yorulma bilmeden göğün davetine cevap verir. Işığa neşideler( şiirler) terennüm eder(dile getirir) hançeresi (boğazı). Bizim de şafağa karşı ödevimiz var; Bir olanı, renk ve sınıf farkı tanımayanı, hepimizi nimete gark edeni anmak..."

Biz apayrı bir medeniyetin çocuklarıyız; düşman bir medeniyetin, bambaşka ölçüleri olan, çok daha eski, çok daha asil, çok daha insanca bir medeniyetin.

Umumi kütüphaneler resmi ziyafetler kadar pahalıya mal olsa idi, hükümetimizin daha çok iltifatına mazhar olurdu şüphesiz. Kitaplar bileziklerinin onda biri kadar etse, beyefendilerimizle hanımefendilerimiz arada bir okuma hevesime kapılırdı belki. Birçokları kitabı ucuz olduğu için almaz. Düşünmez ki kitabın tek değeri okunmasındadır. Bir değil, birçok defalar okunmasında, çizilmesinde, tanınmasında

"Kavga, insanla kader arasında değil artık, insanla kelime arasında".

?Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaplardaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.?

Kuşlara benzer kelimeler, odana dolarlar bir akşam. Nereden gelirler bilinmez. Kâh çığlık çığlığadır, kâh sesleri işitilmez. Çiçeğe benzer kelimeler: turuncu, erguvan, beyaz. Bir rüzgar sürükler hepsini. Bulutlara güven olmaz...