İşlemiş bulunduğun, o büyük günahlardan. Kesme hiç ümidini, merhametkâr molladan. Bu gün körkütük sarhoş olsan da yarın. Çürük kemiklerini, bağışlar o Yaradan.

Ey dünya gidişinden, hiç de hoşnut değilim. Tezden beni özgür kıl, ben esirin değilim. Eğer senin sohbetin ahmaklara mahsussa. Ahmak sayılmasam da çok akıllı değilim.

Zannetmeyin cihanda, yaptığım iş korkmaktır Nasıl olsa gün gelir, canım yok olacaktır. Ölmekten korkmuyorum hakikattir elbet o. Tek korkum benim iyi yaşayamamaktır.

Nefsimle mücadele, ederim ne yapayım ? Vicdanım amelinden, dertlidir ne yapayım ? Sen günahlarımı silmiş olsan ne çare. Bilirim günahımı, mahcubum ne yapayım?

Var olmayı dünyada eğlenceden mi saysak ? Günlerin gönlümüzce, geçtiğini varsaysak. Ömrümüz gönlümüzce geçmedi geçmeyecek; Artık bıktık hayattan, şu defteri kapatsak.

Ben şarabı içerim, ama hiç sarhoş olmam. Kadehten başka şeye, ellerimi uzatmam. Diyeceksin:" Şaraba neden tapınıyorsun?.." Senin gibi değilim ben kendime tapınmam.

Eğer ben Ramazanda, orucumu yedimse Sakın ha Ramazandan, haberim yok zannetme. Orucun zorluğuyla, aşırı yorgunluktan. Gündüzüm karardı, sahur yiyordum gece.

Gece gündüz gözünü. Dünyaya dikenler siz. Sizin hesap gününden, yok mudur endişeniz ? Kendinize geliniz son nefesi verirken: Zamanın ettiğini, görseydiniz keşke siz.

Geçmiş gitmiş, günleri hiç düşünme ömründen. Bak yanında geçecek, feryat etme ardından. Gelmişin ve geçmişin üstüne kurma temel; Ömrünü berbat etme, hoşnut ol bu halinden.

Kainatın Allahı gibi güçlü olsaydım. İnanın bu cihanı, ortadan kaldırırdım. İçinde insanların kolayca yaşadığı; Çok farklı bir dünyayı ellerimle kurardım.