Kültürel doğrularımızla sağlanan bilginin tümü arasında doğruluğu en az kanıtlanabilmiş unsurlar, tam da bizim için en fazla önem taşıması gereken ve evrenin bilmecelerini çözme, yaşamın acılarına katlanmamızı sağlama görevini üstlenmiş unsurlardır. Eğer bu unsurlardan daha fazla bir kanıtlama tyeteneğine sahip olmasalardı, balinaların yumurtlamayıpyavrularını doğurarak dünyaya getirmeledi olgusu kadar bizi daha az ilgilendireb bir şeye bile kendimizi inandırmamız mümkün olmazdı.

İnsan aklının içgüdüsel yaşama oranla güçsüz olduğunu istediğimiz sıklıkla dile getirebilir ve bu konuda haklı olabiliriz. Gene de bu güçsüzlükte garip bir özellik vardır. Aklın sesi yumuşaktır ama bir dinleyen bulana kadar yorulmak bilmez. Sonunda, sayısız püskürtülmelerden sonra başarıya ulaşır.

Hayır, insan iyi, hiç değilse iyilik ister olmalıdır.

Güçsüz olduğumuz noktayı kabullenerek kendimizi güçlü kılabiliriz. Buna benzer Nietzsche?nin ?Çelişkilerimiz, umutlarımızdır.? sözü de hayatın bir gerçeğidir.

Sigmund Freud - Totem ve Tabu

Yok etme bilimi değilse nedir savaş? Alenen savaş tekniklerini öğretmek ve en hünerli katiller olduklarını kanıtlayanları madalyalarla ödüllendirmek tuhaf bir körlük değil midir?

Amaca olan eğilim, o amaca ulaşıldığını belirtmez ve amaca ulaşmanın tek yolu yaklaşmaktan geçer.