Bence ayrımcılık yapmayan bir aşk, aşık olunan nesneye haksızlık ediyor ve bunun karşılığında da asli değerlerinden birini kaybediyor demektir. Ve şunu da belirtmek gerekir ki, her insan sevilmeyi hak etmiyor...

O kadar yapay ve uyduruk varlıklarız ki, olayın kendisinden çok az zevk alıyor olmamıza rağmen, içinde barındırdığı zıtlıklardan fevkalade haz duyuyoruz...

Söz ile sihir başlangıçta aynı şeylerdi. Kelimelerin sihirli Güçleri vardır. Hatta kelimeler bu gün bile bu sihirli güçlerinin önemli bir kısmını korumaktadır. Mesela, çok büyük bir mutluluğa sebep olabildikleri gibi, derin bir üzüntüye de yol açabilirler. Kelimeler, insanoğlunun en güçlü duygularını uyandırabilecek ve her türlü eylemi gerçekleştirmesini sağlayabilecek bir güce sahiptir. Kısacası, kelimelerin insanlar üzerinde yaptırım gücü vardır. Daha doğrusu, kelimeler insanları etkilemenin evrensel yoludur...

Vicdan dediğimiz şey, içimizde alevlenen belli bir arzunun, dış dünya tarafından reddedildiğinin iç dünyamız tarafından algılanmasıdır...

Ruhunun derinliklerine in ve ilk önce kendini tanımayı öğren. Bunu yaptıktan sonra, bu hastalığa neden yakalandığının anlayacak ve belki de bir daha hastalanmayacaksın..

İnsanlar düşündüklerinden daha ahlaklı, ancak hayal edemeyecekleri kadar da ahlaksızdırlar...

Sağlıklı veya hastalıklı hiç farketmez; konu cinsellik olunca, hepimiz sadece birer ikiyüzlüyüz...

Mutluluk dediğimiz şey, yoğun bir şekilde bastırılmış ve engellenmiş olan ihtiyaçların kısa süreliğine tatmin edilmesinden başka bir şey değildir...

Neysek oyuz; çünkü geçmişte de neysek oyduk. Ve insan yaşamının sorunlarını çözmek için ihtiyacımız olan şey,ahlaki değerler değil, daha fazla bilgidir...

Adalet yerini bulsun da, isterse tüm dünya yerle bir olsun...