"Siz biraz fazla düşünüyorsunuz." demiş Küçük Kara Balık. "Durmadan düşünmenin yararı yok. İlerlemek istiyorsak harekete geçmeliyiz."

Kara Balık, "Siz gereğinden fazla düşünüyorsunuz. Ama yalnızca düşünmek olmaz ki ! Yola koyulursak korkularımız tümden kaybolur gider, " diye karşılık vermiş.

İşte ben, o yeni bir yaşamı yaratmaya hazır bir çekirdeğe sahiptim. Çünkü ben ve çekirdek bir bütündük. Ben ya da yani benim çekirdeğim... Tıpkı insan ile onu var eden düşünceleri gibi.

Kendini güneşten sakınanlar sararıp soluyorlar.

Bir dengesizin yüzünden güneş tüm insanlara küsmez.

...bütün bunların suçluları bizleriz. Bizim gibi açlık çeken tüm yoksullar. Elimiz, dilimiz yok gibi ağanın kulluğunu yapıyoruz. Onun ve onun gibi zenginlerin sömürüsüne seyirci kalıyoruz. Hakkımızı almak yerine, çalıyoruz.

Olgun bir çekirdekken değişim sürecine girmezsem çürüyüp yok olurdum. Fidanken ağaç olma sürecine girmezsem kurur yaşamımı yitirirdim.

Bu hızla büyürlerse badem ağacının boyunu birkaç güne kalmaz geçerlerdi. Ama toprağın içinde güçlü kökleri olmadığını düşündüm. Demek ki yaşamları uzun sürmeyecekti.

Toprak onun üstünde çalışanındır. Emeği veren ürünü alır.

Küçük balık denizi düşünüyordu. Bu düşünce onun zihninde bir gün gerçekleştireceği bir amaçtı. Ona göre hayat yalnızca yemek, uyumak, küçücük; dünya sandığı bir gölde yaşamak değildi.