Hayvana geri dönülüyor. Böylesi insanca yaşamaktan çok daha kolay.

Kuşku altında olan bir hareket, hareketsizlikten iyidir, çünkü hareketsiz duran, kendisi de bilmeksizin, hep bir terazinin kefesinde olabilir ve günahlarıyla tartılabilir.

K. kaymakta olan gözleriyle yüzünün hemen yakınında beylerin yanak yanağa dayanmış olarak kararı izleyişlerini de gördü. "Bir köpek gibi!" dedi, sanki utanç, ondan sonra da hayatta kalacaktı.

Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün istasyonda Milena: Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki. Ne söyleyeyim daha? Kafam ve ellerim dinlemiyor beni.

Beklenmedik bir haber aldım: Uzun yıllardır görmediğim Madrid'deki amcam, yarın Paris'ten buraya geliyormuş. Sevmez değiim onu ama bu gelişi hoşuma gitmedi; sabahtan akşama kadar onunla olmam gerekecek, oysa ben bütün vaktimi, bütün vaktimden daha çoğunu, yeryüzünün bütün zamanlarını sana ayırmak istiyorum, seni düşünmek, seni yaşamak için.

Hoş gör beni! Akşamın şu geç saatinde sana iyi geceler dilerken, kendimi, her şeyimle bir solukta veriyorum sana, mutluluk, sende erimek!

Yaşam rezillik aslında, midemi bulandırır hep; yaşamla başa çıkacağımı, insanlara dayanabileceğimi ummazdım bugüne değin, utanç duyardım bundan ötürü, ama sen, bir şey öğrettin bana şimdi, dayanılmayacak gibi olan yaşam değilmiş meğer.

Sen beni var olmanla kurtarmadın mı?

Kendini insanlığa bakarak sına. Şüphe edenin şüphesini, inananın inancını besler bu.

Ne tuhaf... Yüzünü bütün ayrıntılarıyla getiremiyorum gözümün önüne, pastanede, masaların arasından geçip gidişinizi çok iyi anımsıyorum.