Ya Husayn, görüyorsun ki,sadece birine ,bir olana sığınıyorsun. Kudreti birde, tek olanda buluyorsun! O sana, yine sence , tek başına, biricik ve eşsiz kudretiyle imdat ediyor. Ya sen ona ibadet ederken başkalarını nasıl olup da ortak koşuyorsun? O böyle bir şeye razı olur mu sanıyorsun? Sence , hakikat nerede öyleyse?
(S-41)