...Benim derken, sahip olmayı kastederler, yaklaştıkları her nesne onlara kapatır kendini ucuz bir şarlatana benzerler, güneşin hatta yıldırımın kendisinin olduğunu söyleyen. Dedikleri zaman: Benim hayatım, benim karım, köpeğim, çocuğum, yine de bilirler tamı tamına, hayat, kadın ve köpek ve çocuk bunların hepsi yabancı alanlardır, içine bir kör gibi uzanmış ellerle daldıkları. (...) duymak istemezler, yoksul yolculuklarının çevrelerindeki hiçbir nesneyle bağı olmadığını ve onların alanlarından dışlandığını ve mülkiyetlerinden çıkarıldığını hepsinin de yabancı bir hayatı var olan kadına da çiçek kadar az sahip oldukları.