-Kuşkusuz, o da seçilmişlerden biri, o da sonsuzluk içinde yaşayacak biri. Peki ama biliyor muyuz, sen de ben de biliyor muyuz, onun ne için seçildiğini, hangi yolları izlemek, hangi işleri yapmak, hangi acıları seçmek için seçildiğini? Katlanacağı acılar az buz olmayacak yüreğinde bir gurur ve soğukluk var; pek çok acı çekmekten yakayı kurtaramaz. Böyleleri, pek çok yanılır, pek çok uygunsuz iş yapar; pek çok günahın yükünü yüklenir. Söyler misin bana, sevgili dostum, oğlunu terbiye ediyor musun?

-Biliyorsun çünkü, yumuşak sertten güçlüdür, su kayadan güçlü, sevgi zorbalıktan güçlüdür. Peki, onu zorlayıp cezalandırmağını sanmakla yanılmıyor musun acaba? Sevgi bağınla onu bağlamıyor musun? Ona her gün utandırmıyor, iyi yürekli ve sabırla davranarak onun işini daha da güçleştirmiyor musun? Onu, bu kendini beğenmiş ve şımarık çocuğu, bir kulübede muzla karınlarını doyuran, pirinç bile kendileri için lüks sayılan, düşünceleri onunkine hiç benzemeyen, kocayıp sessizliğe gömülmüş yürekleri onunkinden başka türlü çarpan iki ihtiyarın yanında yaşamaya zorlamıyor musun? Bütün bunlarla zorlanmış ve cezalandırılmış olmuyor mu ?

-Kim Samana Siddhartha'yı Sansara'dan korudu, günahtan, açgözlülükten, budalalıktan korudu onu? Babasının dindarlığı, öğretmenlerin uyarıları, kendi bilgisi, kendi arayışları koruyabildi mi? Hangi baba, hangi öğretmen yaşamını yaşamaktan, yaşamla kendini pisletmekten, bizzat günahlara girmekten, bizzat o acı içkiyi içmekten, kendi yolunu kendisi bulmaktan alıkoyabildi Siddhartha'yı?