İki insanın paylaşabilecekleri en mahrem duygu aşk ya da arzu değil, acıydı...

Kitaplar harika şeyler; size her şeyi, aklınıza gelebilecek her şeyi anlatır; elde çakmaktaşından bir bıçak, ortalığı fazla batırmadan bir adamın yüreğinin nasıl söküleceğini bile...

"Kötülük ölmüyor. Asla ölmüyor. Sadece yeni bir yüze, yeni bir kimliğe bürünüyor. Bize sadece bir kez dokunması, bir daha çarpılmaya karşı bağışık olduğumuz anlamına gelmiyor. Yıldırım da aynı yere 2 kere düşebilir..."

Nereye gittiğimiz, neler bildiğimize bağlıdır; neler bildiğimiz de nereye gittiğimize...

Hayatında belirli bir düzeni ne kadar korumaya çalışırsan çalış, kendini yanlışlara, kusurlara karşı ne kadar korumak istersen iste, her zaman gözden kaçıracağın bir leke, bir hata olacaktır. Seni hep bir sürpriz bekleyecektir.

Kötülük ölmüyor. Asla ölmüyor. Sadece yeni bir yüze, yeni bir isme bürünüyor. Bize sadece bir kez dokunması, bir daha çarpılmaya karşı bağışıklığımız olduğu anlamına gelmiyor. Yıldırım da aynı yere iki kere düşübilir.

Nereye gittiğimiz, neler bildiğimize bağlıdır; neler bildiğimiz de nereye gittiğimize.

Böyle sessiz kalmayı seçen kim bilir kaç kadın vardır, diye düşündü Moore. Kim bilir kaçının sevdikleriyle bile paylaşamayacakları kadar acı verici sırları vardır?

Buna 'ters çevrilmiş etki yasası' diyoruz. Bir şeyi hatırlamaya ne kadar çok çalışırsanız, onu hatırlama imkânınız o ölçüde azalır.

İnsanlara ikinci bir fırsat verilmeliydi.