Önemli kararlar hep zordur.

Hafıza yumuşak bir şeydir. Üzerine yazılabilir, beklentilere cevap verecek şekilde değiştirilebilir.

Kedi zevkle mırıldanarak yemeğe koyuldu. Artık yaşlı adamın nerede olduğu, gelmesi veya gitmesi onu ilgilendirmiyordu. Kedi için bir konserve açacağından başka bir şeye değildi adam.

İster inan, ister inanma ama bazen kendi çocuklarımızdan nefret etmemiz o kadar da anormal değil.

Tabutun üzerinden Bayan Horatio?nun onsekiz yaşındayken çekilmiş bir resmi konulmuştu. Gencecik, gülen, neredeyse güzel bir Bayan Horatio. Noah biyoloji öğretmeninin bir zamanlar genç, hatta böyle güzel olabileceğini hiç düşünmemişti. Onun kafasında Dorothy Horatio bu dünyaya orta yaşlı olarak gelmişti ve öldüğüne göre sonsuza kadar da öyle kalacaktı.

Yalnız başına yaşayan kadınlardan her zaman şüphelenilir, haklarında dedikodu çıkarılırdı. Bu küçük kasabaya göre o kadının yaptığı kuraldışı bir şeydi. O, bu kasabanın aslında erdemli olan kocalarını baştan çıkarabilecek kışkırtıcı bir kadındı. Kasabanın cadısı. Öyle değilse de hiç kimsenin evlenmek istememiş olduğu bir sürtük, yoldan çıkmış, anormal cinsel seçimleri olan bir kadındı. Bir kadın Rachel gibi güzel, çekici, egzotik ve aynı zamanda tuhaf zevkleri olan ve istediği zaman istediği şeyi yapmakta özgür olan biriyse dedikodulara hayal gücü de katılırdı.

Ama ben yeterince kış yaşadım. Daha fazlasını istemiyorum.

Uzak yerlerden buraya gelenler genelde bir şeylerden kaçıyor olurlar. Nefret edilen bir iş. Eski koca ya da eski bir eş. Hayatlarını etkileyen bir trajedi.

İnsanlar birbirlerini tanıdıklarını düşünüyorlar, ama işin aslı öyle değil. Herkes sırlarını kendine saklıyor. Kendi özel sınırlarımızı çiziyor ve başkalarının içeri girmelerini engelliyoruz.

Bu kasabanın senin gibi birine ihtiyacı var. Ortaya çıkıp işleri karıştıran birine, kendimize sormaya cesaret edemeyeceğimiz şeyleri soran birine. Seni kaybetmek bir kayıp olur. Seni kaybetmek hepimiz için bir kayıp olur.