- Biri öldüğü zaman, insanın kalbinde kapkara bir delik kalıyor. Böyle bir deliği kapamanın bir yolu da onu senden budalaca biz kazanın aldığını kabule yanaşmamak. O kazaya, eline geçirebileceğin birinin ya da bir şeyin neden olduğuna inanmak daha iyi. Kısa bir süre için bile... O zaman kalbindeki delik biraz küçülüyor.
- İnsanın bildiği iblis, bilmediğinden daha iyidir.
- Tanrı istediğini almanı ve bedelini ödemeni bekler.
- İnsanlar kimi zaman doğru olduğunu sandıkları şeyleri yaparlar. Kalplerinde doğru olduğuna inandıkları şeyleri yani. Eğer bu şeyleri yaparlar, sonra da kendilerini rahat hissetmezlerse, sanki hazımsızlık çekiyormuş gibi olurlarsa, soru sormak ihtiyacını hissederlerse, yanlış bir şey yaptıklarını sanırlar. O insanların akıllarına gelmeyen şey kendi kalplerinden önce o kuşku duygularını araştırmaktır.
- İki yaşında biriyle konuşmanın bir deliyle iskambil oynamaktan farkı yoktu.
- Gece yarısı kapını vuran şeyin gitmesini istemekte ağır davranırsan sonu bu olur işte: Saf karanlık.
- Yavaş yavaş aklını kaybetmekte olduğunu hissediyordu. Gerçek bir duyguydu bu. İlginçti. Korkunç bir fırtınada tümüyle buz kaplamış bir ağacın da kendini böyle hissedeceğini biliyordu, devrilmeden az önce...
- Yaşamın diğer şeylerine benzer bu da Ellie. Yoldan ayrılmayacaksın, hepsi bu. Yoldan çıkarsan birde bakarsın ki, kaybolmuşsun şansın yoksa. Sonra arkandan seni aramaya insanlar çıkarlar.
- Kediler hayvan dünyasının gangsterleriydi, yasanın dışında yaşarlar ve çoğunluklada orada ölürlerdi. Ateşin yanında kıvrılıp uyuyarak yaşlanan çok azdı.
- Belki de gerçekten yalnız olan kimseleri böyle tanıyabilirdiniz... Onlar yağmurlu günlerde daima yapılacak hoş bir şey bulabilirlerdi. Onları her zaman arayabilirdiniz. Çünkü hep evde olurlardı. Gerçekten hep yapayalnız ve evdeydiler.