Mutlak imgedir...

Hayatını yaşa. O seni yaşamasın.

Sanat, bir yalnızlıktır.

Bu kitap, hiç hayatı olmamış bir adamın biyografisidir.

ACILARIN DANSI Kimsenin masadan kaldırmadığı Dolu bir kadeh gibi işe yaramaz Kederden yoksun kalbim Başkasının acısıyla taşar Yüzü kederli hayaller Heyecan duymak içindir yalnızca Korkulan onca acı Demek ki yok aslında İpek kâğıtlarla kaplı bir sahnede Oyun değil, bir kurmaca Bir mim, acının dansında Görmesin diye, hiç kimse...

YOLA ÇIKMAK! YİTİRMEK ÜLKELERİ Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri! Bir başkası olmak süresiz, Yalnız görmek için yaşamaktır Köksüz bir ruhu olmak! Kimseye ait olmamak, kendime bile! Durmadan gitmek, sonu olmayan Bir yokluğun peşinde Ve ona ulaşma isteği içinde! Böyle yola çıkmaktır yolculuk. Ama ben açık bir yol düşünden öte, Bir şeye gerek duymuyorum yolculuğumda. Gerisi sadece gök ve toprak.

Filanca kont ya da marki olarak doğar, dolayısıyla ne yaparsa yapsın, bu sıfatla herkesten saygı ve sevi görür; bir diğeri, benim doğduğum yerde doğar ve en azından, insan gibi davranılmak hakkına sahip olmak için bile attığı her adıma dikkat etmek zorundadır. Kimileri eğitim görme, gezip dolaşma, kendini geliştirme olanağıyla doğarlar, dolayısıyla doğuştan zeki olanlardan daha zeki olma olanağına kavuşurlar. Her alanda bu böyledir.

Kimileri hissettirmeden şef olmayı istiyor, diğerleri ise emir altına girmeye yöneliyordu. (?) Samimi insanlardan oluşan küçük bir grup (samimi olduklarına sizi temin ederim!), eğitimli ve özellikle özgürlük için çalışmak amacıyla birleşmiş bir grup, aylar sonunda somut ve olumlu tek bir şey yaratabilmişti; bu aynı grubun içindeki zorbalık. Hem de ne zorbalık!..

Çocuklar, hissettikleri gibi konuştukları için müthiş edebiyatçılar sayılırlar, hem ayrıca hissettikleri, başkalarının ne diyeceği hesaba katılarak hissedilenler cinsinden değildir...

Tek derdimiz kendimizi oyalamak, bu doğru; ne var ki yazgısını unutmak için boş işlerle uğraşan tutuklular gibi değil, vakit geçirmek için yastık kenarı işleyen genç kızlar gibiyiz, hepsi bu.