aklın durur düşündükçe siperde savaş sonrasını ağır ağır sonbahara boğaz'ın uzaklaşmasını salacak'ta yağmuru fâtih'te iftar sofrasını yıldızlara dağılan o genç kız kahkahasını

aklın durur düşündükçe siperde savaş sonrasını ağır ağır sonbahara boğaz'ın uzaklaşmasını salacak'ta yağmuru fâtih'te iftar sofrasını yıldızlara dağılan o genç kız kahkahasını

korku o kaypak yılandır ki atlar insanın koynuna düşman fısıltıları en dost bildiğin ağızlardan gelir

gemi sinyallerinin gece bahçelere yansıması havuzda samanyolunun hisârbuselik şarkısı demlendikçe yalnızlığı aydınlanıyor muammer bey olmayacak şey bir insanın bir insanı anlaması

bir kavgaydı anladım ki dünya kavgaysa bir büyük yaşamaktı

"...gözyaşlarımla o makbere girdim de çağladım elden giden o dostları andım birer birer '...bilmem ki nerdeler?' diye sordumdu onları derhal o makbere dedi: '...bilmem ki nerdeler?'"

Sevmek insanın yüreği kadar küçükse büyüğünü taşıyamazsın yalnızlığı da dene oldu olacak nasıl yankılanır derinden derine iyi midir kötü mü çıkaramazsın insanı ancak kendisi tamamlar içinde başka dışında başkasın eksiğin fazlana elbet bulaşacak öbürü sığacak bunun derisine yoksa sabaha sağ çıkamazsın..

Sevmek insan yüreği kadardır, Küçükse büyüğünü taşıyamazsın...

Göz değildirler, Bir namludan fırlamış Mermi çekirdekleri...

Vapuru onlar vurdu ben vurmadım, cinayeti kör bir kayıkçı gördü. Ben vursam kendimi vuracaktım...