Açık bir şekilde ,insanın rahatlığı ve varoluşunun tüm ihtiyaçları için gerekli olan şey,insanın kendi içinde ne bulduğu ve olanı bitenidir.

İnsan kendi ürettikleri , kendi duyguları ve kendi istenç devinimleriyle direkt olarak bağlantılı haldedir. Bu yüzden dışarıdaki etkenler ancak insanın içsel olayları izin verdiği sürece onu etkiler.

Bu farklılıklara göre fakir,dar ve sığ ya da zengin bir birey,ilginç ve bir o kadar da anlam dolu olabilir.

Aptal bir okuyucu güzel olan bir olaydan dolayı ,aslında son derece sıradan olan bir şeyi böyle güzel hale getirme yeteneği yerine,ancak bu şiiri yazan şairi kıskanmayı tercih eder. Aynı şekilde sıcakkanlı bir kişinin yalnızca ilginç bir çatışma olarak gördüğünü soğukkanlı birisi önemsiz bulabilir ve hatta aynı olayı melankolik birisi bir trajedi sahnesi görmüş gibi tanımlayabilir.

Çoğu zaman ,bilincin içinde olup bitenden çok,bahsettiğimiz niteliğin öne çıkması söz konusudur. Budala birisinin aptal bilincinde yatan tüm o ihtişamlar ve istekler,rahatsız bir hapishanedeyken Don Kişot'u yazan Cervantes'in bilinci karşısında yeteri kadar iyi değildir.

Kimse kendi bireyselliğinin dışına çıkamaz , tıpkı içinde bulunduğu tüm koşullar karşısında,karşı konulamaz bir şekilde,gerçekliğinin tam tersine ,dar bir çember içinde kalmış bir hayvan gibi.

Bir insanın olası mutluluk seviyesi,kendi bireyselliği ile önceden sınırlandırılmıştır.

Çünkü insanın en çeşitli ve en kalıcı zevkleri, mental zevkleridir.

İnsanın kaderi değişebilir hatta kendi içinde çok zengin düşünceleri olan biri asla kaderden bir şey beklemez. Fakat bir aptal isterse etrafı hurilerle çevrili olsun her zaman sonuna dek aptal olarak kalır.

Özellikle sağlık,her insanın hayatında o kadar mühim bir yerdedir ki sağlıklı bir dilenci ,hastalıklı bir kraldan daha mutludur diyerek bunu açıklayabiliriz.