Kitabının 41. sayfasının ilk paragrafı İnsan, yaklaştığınca yaklaştığından ayrı; Belli ki, yakınımız yokturn Allah'tan gayrı...(1972)

Hayır, hayır, hayır, bu ıstırap dayanılır, çekilir gibi değildir. Düşünmemek için ne yapsın?.. En azından vücudunda bir yara açıp, onun maddî acısıyla manevî acısını dindirmeye mi baksın?.. Saçma!.. Bu, gölgeyi gömmek için üzerine toprak dökmeye benzeyecektir. Gölge daima üste çıkacak ve toprak altta kalacaktır.

Hakikat değişiyor daha bitmeden cümle; Koşuyorum yetişmek için bütün gücümle...

İnsan... Yüzünü bile tam görebilmekten aciz mahluk... Öyle ya; aynada sağ sola, sol da sağa geçtiğine göre gördüğü tam kendisi mi?Ancak birbirimizi görebiliyor yahut gördüğümüzü sanıyoruz. Bir eksiğin daha büyük eksiği de aynada tecelli ediyor. Aynada, yahut bütün mücella satıhlarda... Demek kendimizden bile gizlenmişiz...

Beni bırakma! Öyle tut ki elimden, beni ölüm çekip alamasın

..." Gördüm ki, akılla hiçbir yere varılmaz ve her şey aklın ötesindeki peygamberlik tavrına teslim olmaktan ibaret; böyle yaptım. Resulün ruh feyzine büründüm ve kurtuldum."

"Allah kainatı insan için, insanı da kendisi için yarattı."

İnsanın Allah'a ve Kainata karşı memuriyeti... Manaları derinleştirdikçe derinleştirdi. Bu, hem mutlak hakikati kelime ve ibareye sığdırabilmekte en mahrem nokta, hem de insana vazifesini göstermekte en muhteşem bildiri...

Teslim olmak için akıl dağının en yüksek tepesinde, yahut eteklerinde olmak lazım... Veyahut doğrudan doğruya ilahi hidayet... Ancak iki kutup arası, ne teslim olmaya yanaşır, ne fikrin zirve noktasına ulaşır, kravatlı ve ilk veya son okul diplomalı sınıftır ki, inkarcılar kampı halinde..

HER NEFESTEN Şiire Yorum Yapın göz kaptırdığım renkten, kulak verdiğim sesten, affet senden habersiz aldığım her nefesten...