Yoksul doğasının gereği, hayal ettiği bir durumun gerçekleşmesinin yarattığı hüznü yaşamaktaydı.

İnsanın kendine dahi uzak olduğu bir an oluyor.

UNUTMAK: İnsan her gün gördüğü yüzler arasından bir yüzü seçip unutmak isterse, bir varlığın, içine işleyen duygusundan sıyrılmaya çalışırsa başarısızlığa uğrar, o yüzü ve o varlığı çevreleyen her şeyi, sesinin ulaştığı, titreştiği genişliği, bakışlarının derinliğini, gezip dolaştığı yerleri, gidebileceği uzaklıkları, sığdığı ve taştığı her şeyi unutması gerekir. Unutmak, insan için, bütün bir zamanı unutmakla olanaklıdır. Bir bakışı unutmak istediğimizde, büyük bir yitimi göze almak zorundayız. Ancak böyle bir yitimin neden olacağı yıkımın altından kalkabilirse, insanın yeni bir yaşamı olabilir, ve insan bu yeni yaşamına derin bir bilgiyle, kaybın bilgisiyle sahip olur.

Unutacağımız hiçbir şey kalmayana dek her şeyi unutabilirsek tanrıyla karşılaşacağız, ama oraya kadar unutmayı beceremiyoruz bir türlü.

Beni de insanların topluca ve hızla alıştıkları şeyler ürkütüyor, yalan değiş tokuşu yapmaya yarayan ortamlara olan hevesleri.

En kesin unutma biçimi ölüm.

...son bakışın gücüne de inanıyorum ben. Ayrılıp giden insanın ruhu bir kereliğine asla unutamayacağımız biçimde en gizli köşelerine kadar aydınlanıyor. Kimileri hep ışıyacak gölgelerini bırakıyor bize. Ansızın parlayarak karşımızda beliriyorlar. Durup gülümsüyorum o zaman, ayrılık anları, gerçek tanışma anlarıdır, gözden yiterken ruhu yücelenler var; onların arkalarından bakarken, hep işte, buradan ayrılacakları ânı önceden iyi bir duyguyla düşlemiş oldukları aklımdan geçiyor.

Unutmak, insan için, bütün bir zamanı unutmakla olanaklıdır. Bir bakışı unutmak istediğimizde, büyük bir yitimi göze almak zorundayız. Ancak böyle bir yitimin neden olacağı yıkımın altından kalkabilirse, insanın yeni bir yaşamı olabilir, ve insan bu yeni yaşamına çok derin bir bilgiyle, kaybın bilgisiyle sahip olur.

Yaza unutma mevsimi diyorum ben... Kışa anımsama...

Sonunda Dirmit şiir yazmanın bir yolunu buldu. Sözcükleri tek tek kafasının içinden alıp yüreğine koydu. Yüreğini "Güp! Güp!" artıran sözcüğü hemen kağıda yazdı. Yüreğini attırmayan sözcüğü yüreğinden çekip aldı.