İnsan düşündün mü elbet kafasına bir alay düşünce dolar.

Banka insanların dışında bir şeydir, söylüyorum size. Canavardır. Onu insanlar yaratmıştır ama, insanlar kontrol edemez.

"Yalnızlık güzel şey demeyin, yalnızlık zor şey..."

Babamın bir söz vardı. Yıkılmasına herkes yıkılır, derdi. Ama erkek olan dayanır.

Yeni baştan başlarız. Ama başlanmaz ki! Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen,ben...biz artık geçmiş zamanız. Bir anlık öfke binlerce sahne...oyuz biz. Bu toprak, bu kırmızı topraklar biziz. Sel yılları, kuraklık yılları, toz yılları biziz. Baştan başlayamayız. Gazap Üzümleri, John Steinbeck (Sayfa 107 - Sel)

"Eh hepimiz hayatımızı kazanmak zorundayız." "Öyle," dedi Tom. "Ama keşke başkasının hakkını almadan kazanmanın bir yolunu bulsaydın." Gazap Üzümleri, John Steinbeck (Sayfa 230 - Sel)

?İnsan üretmeden tüketen tek yaratıktır. Süt vermez, yumurta yumurtlamaz, sabanı çekecek gücü yoktur, tavşan yakalayacak kadar hızlı koşamaz. Gene de tüm hayvanların efendisidir. Hayvanları çalıştırır, karşılığında onlara ölmeyecekleri kadar yiyecek verir, geri kalanını kendine ayırır.?

?Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık.?

"Hasta mısın anne?" "Hayır, yorgunum." "Hiç uyumadın mi?" "Hayır." "Nine kötüledi mi?" Anne ellerine baktı. Kucağında yorgun aşıklar gibi yatıyordu elleri. "Keşke size söylemeyebilseydim. Keşke her şey cok...güzel olabilseydi." Baba,"Nine'nin durumu kötü öyleyse." dedi. Anne gözlerini kaldırıp vadinin karşı tarafına baktı. "Nine öldü." Ona döndüler. Hepsi...Baba sordu. "Ne zaman?" "Dün gece görevliler bizi durdurmadan." "Demek muayeneyi ondan istemedin." "Geçirmezler diye korktum. Nine'ye söyledim ona yardım edemeyeceğimizi. Ailenin geçmesi şarttı. Çocuklar var...Rozaşarn'ın bebeği var. Söyledim ona." Bir an ellerini yüzüne kapadı."Yemyeşil,şipşirin bir yere görülebilir artık," dedi alçak sesle. "Başını Kaliforniya toprağına koyup yatacak." Anna'ye bakarken, onun gücü karşısında dehşete katıldılar. Tom, "Ulu Tanrım!" dedi. "Bütün gece orada onunla yan yana yattın!" "Ailenin geçmesi şarttı!" dedi Anne bitsin bir sesle. Tom kolunu onun omzuna sarmak üzere ilerledi. "Dokunma bana," dedi Anne. "Dokunmadıkça kendimi tutabilirim. O çökertir beni."

Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık. Gazap Üzümleri, John Steinbeck