Düşünsene: İnsanın elinin altında onca miktarda para olsun da, basit bir gönül zaafı yüzünden hayır demek zorunda kalsın.

Çingene, kaba şivesiyle, "Eşyanın da canı var," diye ilan etti, "bütün iş, ruhlarını uyandırabilmekte."

İçinde bir şeyler, onu yaşadığı zamandan koparıp anıların bilinmedik kuytularına götüren gizemli bir şeyler oluverdi.

"İnsanın oturduğu toprakların altında ölüleri yoksa, o adam o toprağın insanı değildir."

"Kaygılanmayın saygıdeğer hanımefendi," dedi köle."Bana, istediğinizi yasaklatabilirsiniz , ben de yerine getiririm."Sonra da ekledi:" Ama düşünmemi yasaklayamazsınız."

"Mutluluğun iyi edemediğini iyileştirecek ilaç yoktur."

Düşünsene: İnsanın elinin altında onca miktarda para olsun da, basit bir gönül zaafı yüzünden hayır demek zorunda kalsın.

Ama bir gün, aşırı duygulandığı bir akşamüstü, beynini saran bulutlar bir an aralanır gibi oldu.

Aureliano aşkını başı sonu olmayan şiirlerle dile getiriyordu ve bütün yazdıklarında boy boy, biçim biçim Remedios yer alıyordu: Öğlenin ikisinde herkese uyku getiren ağır havada Remedios vardı, güllerin tatlı kokusunda Remedios, ışığa üşüşen pervanelerin gizinde Remedios buğusu üstünde fırından yeni çıkmış ekmekte yine Remedios, yine Remedios, her zaman, her yerde Remedios vardı.

Kime yanaşsa, bunca yıldır papazsız da pekâlâ yaşayıp gittiklerini, ruhlarına kimse aracılık etmeden de Tanrı'yla işlerini yürüttüklerini söylüyorlardı.