"Milena, yeterince sevgi gösteremedim sana diyorsun, daha ne yapacaktın ki? yanımdaydın, bundan büyük sevgi, saygı olabilirmiydi hiç?"

Sana yazmış olmak bile beni rahatlatıyor...

Hayatta her türlü ihtimal mevcuttur, hatta insan yaşarken bile ölmüş olabilir...

Yaşamaya zorlanırken, insanlara tahammül edemediğimi ve kendimden utandığımı düşünüyordum ama şimdi sen bana, benim için katlanılmaz olanın yaşamın kendisi olmadığını gösterdin...

Mümkün olduğunca az üzül ki beni de mümkün olduğunca az üzmüş ol.

Kirliyim ben Milena, sonsuz kirli, o yüzden temizlik konusunda böylesine yaygara ediyorum. Hiç kimse cehennemin dibindekiler kadar temiz şarkı söyleyemez; meleklerin söylediğine inandığımız şarkı, aslında onlarınkidir.

Aile kurumunun bireyi yok edici yanlarını tüm korkunçluğuyla evrensel düzeyde yansıtan bir yazın metnidir.

En çok seni seviyorum diyorum ama gerçek sevgi bu değil sanırım, sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki...

Sana şöyle söylemek istiyorum: Gelme.Bir gün gerçekten ihtiyacım olduğunda ve senden hemen gelmeni istediğimde, hemen geleceğin umudu kalsın bende, ama şimdi gelmesen daha iyi. çünkü yine gitmek zorunda kalacaksın.

Seninle buluşacağımız yeri şimdiden yazabilsem ne iyi olurdu, değil mi? ama olmaz, buluşacağımız yeri şimdiden bildirirsem boğulurum o zamana kadar. Üç gün üç gece o yerin boş kalacağını ve ancak salı günü belli saatte orada olabileceğimizi düşünmek çıldırtabilir beni.Şu yeryüzünde bana yetebilecek bir sabır var mı dersin Milena? Bunun karşılığını salı günü verirsin.