Yaşam rezillik aslında, mideni bulandırır hep; yaşamla başa çıkacağımı, insanlara dayanabileceğimi ummazdım bugüne değin, utanç duyardım bundan ötürü, ama sen bir şey öğrettin bana şimdi, dayanılmayacak gibi olan yaşam değilmiş meğer.

Ben hem iyiyim hem de kötüyüm, sen hangisini tercih edersen öyleyim,..

Bunları bırakıp elini bana uzatmak ve hiç bırakmaksızın elimi tutmak istemez misin?

Hey Tanrım, ne biçim bir yer burası! Milena, burada olsaydınız ya? Hayır, aklım yitirmiş düşünmeyi, yalan söylemiş olurdum yokluğunuzu duyuyorum dersem... Yetkin, ama acı veren bir büyü ile buradasınız! Benim burada olduğum gibi, daha da elle tutulur biçimde; ben neredeysem siz de ordasınız, benim olduğum kadar, daha da belirli.

Sana yazmamamın asıl sebebi içimdeki belirsiz bir histi, bu hisse göre sana yazmam gereken o kadar çok ve önemli şey vardı ki hiçbir boş vakit bunlara yazmaya yetecek kadar boş değildi. Zaten öyle de.

Kendimi kandırmak için söylüyorum bunları, beni bekleyen zor işin ne denli kolay olduğuna kendimi inandırmak için.

Bazen beraber yaşamak yerine, rahat ve mutlu bir şekilde ölmek için yanyana yatacakmışız gibi görünüyor bana. Ama ne olursa olsun, seninle birlikte olacak.

"yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum; tek istediğim, yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak."

"yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum; tek istediğim, yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak."

Milena ,yardim edin bana ! Soyleyebildiklerimden daha cogunu anlayin