Böyle hayal etmedim ki büyüyünce olacağım şeyi Bakıyorum etrafıma benden saçma hiçbir şey yok Hayat çürük bir gemi ha battı ha batacak Ben ortasında çaresiz, yerim yok sığınacak İnsan her şeyi açıklar ölümü de yalanı da İnsan her şeye alışır varlığa da yokluğa da İnsan her şeyi susar yeter ki kendine baksın Susmanın da durmanın da hepsinin dibine vurdum Sen bilirsin sevdiğim; Ya tut şimdi elimden usulca sana gidelim Ya basıp yürü bakmadan bok çukurunda geberelim -Park soğuk, bira bitti.

Şimdi kalk gel desem sana gelmezsin biliyorum Prensiplerin var senin dirayetlisin biliyorum Biraz daha içersem prensibin kaderim olur Olsun sevdiğim ben seni gelmesen de seviyorum.

Anlamak ağrıyı arttırır bunu öğrendim giderayak Ben kurtuluyorum valla siz kendi derdinize yanın.

Varlığında ben Gıyabında sevmekten kurtulup seni Gözlerinin içine bakıp Seni seviyorum diyebilirim.

Umutsuzca Uykum gibi Bekliyorum gelmeni.

Işığınla ışıldasın gittikçe kararan yüzüm Bana bir gülüver.

Eğer birini seviyorsan ve o seni sevmiyorsa bundan çok güzel kaos çıkar.Bir sürü şiir,sağlam bir roman ve anlatacak bir sürü hikaye çıkar.Uykusuz geçen geceler, parklarda içilen şaraplar,yerli yersiz kıskançlık krizleri çıkar.Ama sevgine karşılık çıkar mı? O biraz zor işte.

Kim bilir nasıl acı çekiyordu da bu kadar çok gülüyordu. Dinmiştir ölünce acıları. Ölüm her şeyi sıfırlar..

Bellek yavşak bir düşman gibi davranıyor bazen...

Ben fazla dayanamayıp koşarak eve gidiyorum. Babam işte. Annem evde. Soluk soluğayım. Annee diyorum, anne n?olur bana forma alalım. Gülüyor annem önce. Israrımı görünce de bağırmaya başlıyor. Para nerde diyor, kardeşinin götüne bez alamıyoruz sen forma derdindesin. Sahi ya lan. Bizim paramız yok ki. Zaten ben bildim bileli hiç olmadı ki paramız. Neyse.. Çekiliyorum bir köşeye burnumu çeke çeke ağlıyorum. Annem kapı aralığından bana bakıyor. İyice abartıyorum ağlamayı. Annem yan odaya geçiyor. Takır tukur sesler. Hiç dışarı çıkasım yok. Ağlamayı da kestim. Mal mal oturuyorum. Annem sesleniyor. İsteksizce yanına gidiyorum. Bir şey uzatıyor bana. Eski siyah tişörtümün üzerine beyaz atlet parçaları dikip forma yapmış. Arkasına da 7 rakamı dikmiş. Anne diyorum bu Beşiktaş forması. Ben Galatasaray istiyorum. Olsun oğlum diyor bu daha güzel. Hem bak 7 numara bu Feyyaz?ın forması. Forma bir şeye benzemiyor aslında. Alelacele çocuk avutmak için yapılmış uyduruk bir şey. Ama annem o kadar güzel gülüyor ki. O dakika karar veriyorum. Ben artık Beşiktaş?lıyım.. Velhasıl neden Beşiktaş sorusunu duyduğumda sallama cevaplar verirdim bugüne kadar. İlk kez itiraf ediyorum. Beşiktaş?lıyım çünkü paramız yoktu. Beşiktaş?lıyım çünkü kırmızı tişörtüm yoktu. Beşiktaş?lıyım çünkü o gün annem bana çok güzel gülüyordu.