"Umut kötülüklerin en fenasıdır, çünkü işkenceyi uzatır.."

"Kuvvetli bir inanç ve yeterli isteğin üstesinden gelemeyeceği hiçbir şey yok."

ben çok içmiyorum, insanlar az içiyor. Sahiden de insan içmeden nasıl dayanır bu kadar kepazeliğe?

Bellek yavşak bir düşman gibi davranıyor bazen... Canını yakacak şeyleri tamamen unutmana izin vermiyor.

Mahcubiyet böyle bir şey işte. Gecikmeye gelmez. Geciken mahcubiyet ekstra üzüntü ve utançla çıkartır acısını..

Samimi bir acı sahte bir mutluluktan daha kötü olabilir mi gerçekten?

Çünkü bilir o da, ortada bir sürü şey vardır aslında ve kelimelerin hisler karşısında hiçbir hükmü yoktur.

Peki dayıcığım, peki öğretmenim, peki komutanım. Susarım ben de. Kitaplarımı okur, oyuncaklarımla oynar, olup biten her şeye içimden şaşırır ve dışımdan da derim ki. Bana ne ulan ne bok yiyorsa yesin herkes!

Görmüyor musun bir tırnak kendi etini parçalıyor sen kalkıp beni üzmemekten bahsediyorsun.

Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil, söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz.