Eskiden yaşamak için çalışmak zorundaydı insanlar, diye düşündü. Şimdi ise çalışmak için yaşamak zorundayız!

Sana öyle acılar çektireceğim ki, Azrail'in bile göz bebekleri dolacak!

Başkalarının günahlarını temizlemek için savaştık ve benim gibi hayatta kalanlara yaşamları boyu, aslında bizim yüzümüzden ölmeyen insanların vicdan azabını çekmek kaldı!

Kurallara uyup yaşayınca ne oluyor ki, etrafındaki bok çukurunun ne kadar derin olduğunu göremiyorsun sadece, çünkü çalışıp topluma faydalı bir gerzek olmak için o kadar meşgulsün ki pisliğin içinde yüzdüğünün farkında değilsin!

Toplum dediğin bu işte, yaşadığı çukurun içine sıçan bir hayvan sürüsü. Devletse sıçma saatlerini bile ayarlayan bir kurum. Tanrı da insanların sıçma şekillerine göre günah ya da sevap yazan bekçi. Bu kadar basit işte, senin gibi ceket kravat giyenlerin dünyamızı uygarlıkta getirdikleri son nokta bu!

Kimileri yaşadığı hayattan bir şeyler almaya çalışıyor, kimileri ise hayata bir şeyler katmak

İnsan önce karnını doyuruyor, sonrada gözünü doyurmaya başlıyor, ama o kadar karanlık ve derin ki gözümüz henüz onu doyuracak bir altın rezervi bulunamadı dünyada!

İnsanın bu kısacık hayatta, sevdiği insanlarla ve sevdiği şeylerle daha fazla vakit geçirmesi yerine, onu daha da mutsuz eden ve büyük acılar çektiren kavgaların içine atılması ne kadar saçmaydı...

Hiçbir ateş vicdan ateşi kadar yakıcı değildir.

Bazen, güçlü olmak değil, merhametli olmak gerçekten güçlü olmaktır.