Bu hayattaki en büyük sır ölümdür.

Vicdanını yok edersen geriye sadece bir hayvan kalır. Vicdan azabı çekmek insanı daha çok insan yapar.

İnsanın en büyük tehlikesi kendi ruhunun karanlığı değil midir?

Ömrün mevsimi birden değişebiliyordu. Yaşam, uzun ve sıcak yaz gecelerinden sonra birden bastıran karanlık ve soğuk bir kışa dönüşebiliyordu. Hayat, gizemli ve ucu bucağı görünmeyen bir denizdi. Yarın ne olacağını kestirmek imkansızdı. Havada tek bir bulut dahi yokken bir saat sonra bir fırtınaya yakalanabilirdiniz. Hiçbir liman güvenli olmayabilirdi.

İnsanların gönlü umuda doyunca başka açlıklar başlıyordu...

İnsanların nabzını artık kanatma. Sen benimkini çok kanattın. Artık akacak kanım kalmadı. Ne de uğrunda atacak nabzım!

Değerli bir hayata nasıl sahip olunur ki? Elbetteki bilgelikle. Peki bilgelik nedir? Bilgelik kendini tanımaktır.

"Neden sadece maya ve mısır uygarlığı diğer kültürlere göre daha çok şey biliyorlar. Kendi zamanlarına göre" Hiç düşündünüz mü?

"Sahip olmak Allah (cc) mahsustur. Hiç bir şeye sahip değiliz ki kaybedelim. Sahip olduğumuz tek şey vicdanımız ve aklımızdır. Bunları da kaybedersek gerçekten ölürüz.

İnsana en çok acıyı kabullenememesi verir. Yitirdiklerini kabullenmen, elde edemediklerini olgunlukla karşılaman gerekir. Hırsla, bencillikle, gururla hareket etmemelisin.