Şimdi evdeki ilişki yönetimini konuşmaya başladık. Evde ders çalıştırma,annenin babanın baskısı konusunda ben bayağı kafa yordum,üzerinde çalıştı. Geldiğim noktayı şöyle özetleyeceğim: Anne baba ve çocuk arasındaki ilişkiyi üç başlık altında toplayabilirim. 1-İlgisiz,umarsız tutum: Çocuğun dersleriyle ilgilenmemek ve onu tamamıyla serbest bırakmak. Bu tavır hiç iyi sonuç vermez. Bu tavrın çocuğa verdiği bir mesaj var; sen önesizsin, değersizdin, ilgilenmeye, emek vermeye değmezsin. Böyle bir ilişki içindr çocuk sağlıklı gelişmez. Ne okulda başarılı olur, ne meslekte, ne de ileride kurduğu aile hayatında. Ben değersizim duygusunda, özgüvdni düşük insan yetişir. 2-Aşırı ilgi,baskıcı,denetleyici tutum: Dersler de dahil çocuğun bütün hayatını denetlemeye,yönetmeye yönelik tutum da olumlu sonuç vermez. İlgisiz,umursamaz tutum kadar kötü olmasa da denrtleyici tutum çocuğun kendine güveninin gelişmesini engeller ,dış odaklı, dıştan yönetilen bir insan halinde yetişir. Çocukla etkileşim içindr ona, 'Sen bilmezsin.', 'Bana sormadan bir şey yapma.', 'Ben sana güvenmiyorum sende kendine güvenme,' mesajları verilir.Bu tür mesajlar ds,söylediğim gibi çocuğun dış odaklı, dıştan yönetilen bir insan halinde yetişmesine yol açar. 3-Rehberlik tutumu: Bu tutum içinfr çocu?un yetiştiği ortamdaki değetlerin biz bilinci değerleri olmasına özen gösterilir ve onunla etkileşimde ona koçluk, rehberlik yapmaya özen gösterilir. Bu tutum içinde plunca çocuk şu mesajları alır: Sen önelisin, sen değerlisin, sana güveniyorum, sen emek vermeye sevmeye değersin. Kendine güvenli, özgüveni yüksek,kendini yönetmeye önem veren insan yetişir.