"Sam." Nefesim kesilmiş gibi hissediyordum. Ya da boğuluyormuş gibi. Belki de ikisinin arasında bir şey. Gene de Sam'in olduğu yerde durup beklediğini anladım. "Seni nasıl tanıyacağımı sormuştun."
Sessizlik.
"Seni her zaman tanırım."

"Sam." Nefesim kesilmiş gibi hissediyordum. Ya da boğuluyormuş gibi. Belki de ikisinin arasında bir şey. Gene de Sam'in olduğu yerde durup beklediğini anladım. "Seni nasıl tanıyacağımı sormuştun."
Sessizlik.
"Seni her zaman tanırım."

...Ve ben gülümseyip başımı uzattığımda beni öyle tatlı bir şekilde öptü ki tüm vücudum tapınma hissi ve arzuyla doldu. Eksiksiz bir parçaymışım gibi hissettiren başka biri olmuş muydu hiç?
Hayır. Sadece Sam'di.
Hep Sam'di.

Kendini toparladı, beni tekrar öptü ve dudaklarıma doğru konuştu. "Seni seviyorum Ana."
Nefesim göğsümde sıkıştı.

"Seninle her yere giderim." Yanağıma dokundu. "Nerede, ne kadar uzak olduğu ya da neden gittiğimiz bile önemli değil. Ne olursa olsun, seninle birlikte olmak istiyorum."
"Teşekkür ederim." Kulağımda zonklayan kalp atışlarıyla gözlerine baktım ve duygularımın kelimelere akmasına izin verdim. "Seni seviyorum Sam."

Saçına doğru, "Hep sevdim," dedim. "İlk defa müziğini duyduğumda ve nasıl bestelediğini gördüğümde seni sevmiştim." Boynunu öptüm, parmaklarımı gömleğine doladım. "Beni gölden kurtardığında ve içime nefesini gönderdiğinde seni sevmiştim." Yüzü, saçı, omuzu... ellerim, bulunacak her yeri buldu. "Bana o gün kütüphanede eski hayatlarını gösterdiğinde ve örümcek kuşu kostümü giydiğinden, sen olduğundan emin olamadığım balodayken seni sevmiştim."
"O günlerde bile mi?" Yanağını yanağıma yasladı.
"Ve daha fazla günde. Ellerimle ilgilendiğinde, beni tapınağın dışında bulduğunda. Sana kızdığımda bile seni sevdim. Belki özellikle kızdığımda." Konuşmaya devam ederken kucağına yerleştim, yüzümü ona döndüm. Kalbi, kalbimin üzerinde çarpıyordu. "Sanırım, ne olursa olsun, seni daima seveceğim."