?Evlat? dedi. ?Sen nesin, kimsin, öğreneceksin elbet. Sen kulsun, ne edersen et, ne olursan ol, ister bir diyara sultan ister bir kapıda dilenci, istersen ilim yolunun nirengi, istersen cahillerin kara rengi ol, evvela kul ol. Dünyayı değil, Onu iste. Sen Onu istersen O zaten verir sana dünyayı. Ki dünya dediğin Onun muhabbeti yanında bir damla suyun toprakta bıraktığı nemdir ancak. Bil ki, dünya her gelene gönül veren, her gönül verdiğine söz veren, ?seninim? diyen bir aşüftedir. Dışı altın ile kaplanmış kara bir taştır o. Aldanma sakın rengine. Renk geçer gider, sen özü ara; suret silinip yiter, sen gözü ara. Unutma, dünya hançeriyle yaralarsan gönlünü yara geçer de izi kalır, derdi biter de sızı kalır. Sen kıymetsize değil, kıymeti sonsuza talip ol! Zira sultana köle olmak, kölelere sultan olmaktan evladır?!