Bir an gelecekti, hayatın bir zamanı gelecekti. Orta ile sonu arasında. O ana dek ne yapmış olursan ol, ne yaparsan yap. Bütün geçmişinden pişman olduğun gün, öyle ya da böyle, gelecekti.

Her an çığlık atacak gibiydi, bir yandan da ben, hayatta en özlemini çektiği, en aradığı şeymişim gibi bakıyordu.

Bir yere ait değilsen, değilsindir.

Şu kişilik testlerinde, Hiç intiharı düşündünüz mü? sorusuna kim, Hayır yanıtı verebilir ki.Öyle bir insan var mıdır bilmiyordum, hiç intiharı düşünmemiş biri varsa tanışmak istemezdim, bana kendimi kötü hissettirirdi.

İlk kez on beşinde intihara kalkıştı. Sonra, her yıl değilse de , birçok kez denedi. İntihar etmek konusunda, dedim, niyeti ölmekse, başarısızmış.

O yıllarda iki şey öğrendim. Garsonları kızdırmamak gerekir, ve bir yere ait değilsen değilsindir.

"Sustuk. Uzun zaman. Birbirimizi konuşmayacak denli tanıyorduk. Ne ki bu sessizlik başkaydı."

"Sustuk. Uzun zaman. Birbirimizi konuşmayacak denli tanıyorduk. Ne ki bu sessizlik başkaydı."