belki hala sönük gözlerinde, donukluğun derinlerinde su sesindeki saflığa inanmak isteyen yarı canlı, kırık dökük bir şey cansız bir kımıldanış vardı belki fakat ne sonsuz bir boşluk... güneş ölmüştü ve yüreklerden havalanıp uçan o kederli güvercinin adının iman olduğunu bilmiyordu kimse