Çocuğum olmadı. Pek de istemedim. Gazını çıkarmak gerekecek, uykusuz kalacağım hastalanacak maması, kakası bin tane masraf kapısı. İstemedim. Sonra büyüyecek. Asi bir şey olacak. Geceleri bekleyeceğiz uykusuz. Ya içkiye-uyuşturucuya bulaşacak, ya gereksiz bir şeylerle ömür tüketecek. Onu doğurtup böyle rezil bir dünyaya getirdiğim için benden de annesinden de nefret edecek. Yaşlılığımızda ufak ufak intikamlar almaya başlayacak bizden. Getirmesi gereken şeyleri unutacak, faturalarımızı yatırmayacak, kendi evinde sürekli sorunlar yaşayacak, eşiyle, çocuklarıyla problemleri olacak. Çekilir dert değil.

Kadınlar Kayası'nın çevresinde farklı yüksekliklerde, farklı boyutlarda tümsekler görülür. Orada gömülü on beş kadının mezarlarıdır bunlar. Mezar olup olmadığını anlamak için çok dikkatli bakmak gerekir. Ne bir mezar taşı, ne bir isim, ne bir iz. Ama her bir kadının ailesi mezarının yerini iyi bilir. Arada içlerinden biri gider dua eder onlar için. Bu ülkenin kanunlarına göre zaten bu kadınların hiçbiri yaşamamıştır. Doğumdan öldürülmelerine dek. Hiçbirinin hüviyeti yoktur. Hayatları hükümsüzdür ilk günden.
O kadınların hiç biri o toprakların kanunlarına göre yaşamamıştır. Her biri gönül ülkesinin kanununa göre bir hayat kurmuştur kendisine. "gittiği yere kadar!" demesini bilmiştir. Günün birinde oğlu, erkek kardeşi, babası, kocası ya da aileden bir erkek tarafından Kadınlar Kayası'nın yanına götürüleceğini bile bile yasak edileni yaşamıştır.

Halk her zaman zayıfa acıyıp güçlünün yanında yer alır; ikiyüzlüdür.

Yaşlanınca bize bakar diye çocuk yapanları da asla anlayamadım. Çocuk bakmıyor ki! Çekip gidiyor. Eskiden olsa bakardı; ama artık devir değişti.

Bazı hayvanlar ile insanlar yaşlanmadan ölmelidirler. Vücutları kendilerine ihanet etmeden, istedikleri an, istedikleri gibi hareket edebilme yetilerini kaybetmeden önce.

Acı bazen lisanını, çeken kişiden başka kimsenin anlayamayacağı, uçsuz bucaksız bir memleket. Acı çekmek ise yeryüzündeki en yalın "yalnız olma" durumu.

Tek yol aşktır bu alemde. Her şeyi karşımıza alacak gücümüz yoktu elbette; ama duvarların arasında herkesten, her şeyden azade mutluyduk sevgilim.

Kış mevsimini hiçbir zaman sevmedim. Adını da sevmiyorum bu mevsimin. Bir sertliği, umarsızlığı, soğukluğu var bu sözcüğün. Ölüme benziyor bu mevsim.