- Çağımız kapitalizmi,bir arada kolayca çalışabilecek,gittikçe daha fazla tüketmek isteyen,beğenileri standartlaşmış,kolayca etkilenebilen çok sayıda insana ihtiyaç duyar.Kendini özgür ve bağımsız hisseden,herhangi bir otoriteye,ilkeye ve vicdana ihtiyaç duymadığını sanan insanlar ister bu insanlar yine de yönetilmeye,kendilerinden beklenileni yapmaya,toplumsal çarka hiçbir sorun yaratmadan uymaya hazır olmalıdır ; zor kullanmaya gerek kalmadan güdülebilen,öndersiz yönetilebilen,beklentileri karşılamanın,sürekli hareket halinde olmanın,çalışıp işini tamamlamanın dışında hiçbir amacı olmayan insanlar.Bunun sonucu ne olmuştur ? Çağdaş insan kendisine,çevresinde ki insanlara ve doğaya yabancılaşmıştır.İnsan kendini alınıp satılabilen bir mala dönüştürmüştür ve yaşam güçlerini söz konusu pazarın koşullarına göre en yüksek karı getirecek bir yatırım aracı olarak kullanmaktadır.İnsanlar arasında ki ilişkiler önemli ölçüde yabancılaşmış otomatların ilişkileridir.Bunların her biri mümkün olduğunca sürüye bağlı kalarak,düşünce,duygu ve davranış bakımından ötekilere benzeyerek kendini güvende hisseder.Herkes diğer insanlara yakın olmaya çalıştığı halde yalnız kalır ve yalnızlığın üstesinden gelmeyi başaramayınca ortaya çıkan güvensizlik,korku ve suçluluk duygularını derinden yaşar.Uygarlığımızın insanını bu yalnızlığın bilincinden alıkoyan sayısız uyuşturma yöntemi vardır ; Herşeyden önce bürokratik ve mekanik sıkı çalışma düzeni,bu insanların en temel ihtiyaçları olan kendini aşma ve birleşme isteklerinin bilincine varmalarına engel olur.İş rutini tek başına yeterli olmadığından,insan bu bilinçsizce yaşadığı çaresizliğinden eğlence rutini ile,eğlence sanayinin kendisine sunduğu müziği ve filmleri üzerinde fazla düşünmeden tüketerek,kurtulmaya çalışır; bir de sürekli yeni şeyler alıp,bunları diğerleriyle değiştirmenin yarattığı doyumla.Çağdaş insan,Aldous Huxley'in Brave New World (1946) adlı romanında çizdiği insan tipine çok benzer : Bu insan iyi beslenmiş,iyi giyimli,cinsel doygunluğu olan ama kişiliksiz ve çevresiyle yüzeysel ilişkiler kurabilen biridir.Huxley'in oldukça iyi ifade ettiği şu parolalarla yönetilir : '' Eğer bir kişi hissederse.bütün toplumun başı döner.''Ya da '' Bugün eğlenebiliyorsan,bunu yarına erteleme.''Günümüz insanının mutluluğu ''eğlenmek''tir.İnsan kendisine eşyalar,resimler,yiyecek,içecek,sigara,insanlar,dergiler,kitaplar ve filmler alıp her şeyi ''yutup'' tükettiği zaman mutludur.Dünya sadece bizim açlığımızı gidermek içindir,o kocaman bir elma,kocaman bir şişe,kocaman bir memedir ve bizler de hiç durmadan bir şeyler bekleyen,bir şeyler uman ve hep düş kırıklığına uğrayan bebekleriz.Kişiliğimiz almak,takas etmek,pazarlık yapmak ve tüketmek üzere ayarlanmıştır.Her şey ister maddi ister manevi değiş-tokuş edilecek,tüketilecek nesnedir. Erich Fromm / Sevme Sanatı / Sayfa 99-100-101