Şimdi sen ikinci defa evlenmeyeceğini sanıyorsun; fakat bu düşüncelerin birinci kocanla beraber ölebilir...

Ölmek: uyumak, uyumak..! Belki bir rüya görmek... Ahh, işte güçlük burada..! Çünkü ruhumuz bu fani kalıptan sıyrılıp ölüm uykusuna daldığı an, nasıl bir rüya göreceğimizi kim bilir..? İşte bizi düşündüren ve uzun ömür felaketine katlandıran bu...

İnanıyorum söylediğini candan söylediğine, ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez. Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak en çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak...Madem ki bu dünya bile yok olacak bir gün, sevginin bitmesine insan neden üzülsün..? Aşk mı kaderi kovalar..? Kader mi aşkı..? Hiç kimse çözemeyecek bu bilmeceyi...

Sözlerim yukarı uçuyor, ama düşüncelerim aşağıda; Düşünce taşımayan sözler göğe ulaşmaz asla...

Elbette..! Bu ökseyle avlanır kuş beyinliler..! Kanı kaynadığı yaşta insanın, Yürek ne yeminler ettirir dile, bilirim. Bu alevler, kızım, çok parlar az ısıtır; Daha tutuşurken sönüverir: Ne parıltıları kalır ne sıcaklıkları...

"Tanrım, ah tanrım..!Ne kadar yorucu, ne kadar bayat, tatsız ve boş geliyor. Dünyanın her hali bana..."

Bir şey var sevginin alevler içinde Kendi kendini yiyen bir fitil, bir kömür var. İlk hızını bir daha bulamıyor sevgi. İyilik bile, bir sıtma ateşi gibi yükselip Kendi asırlığıyla öldürür kendini...

Mademki insan sahip olduğu her şeyi arkasında bırakmaya mahkumdur, o halde vakitlice bırakmaktan ne çıkar..?

"Çöpçatanlar gibidir bu yeminler, Aslında çirkin istekler peşindedirler. Kutsal biçimlere bürünmeleri, Daha iyi aldatmak içindir insanı."

Serçenin ölmesinde bile bildiği vardır kaderin. Şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa, bugün olmaz. Bütün mesele hazır olmakta...