Bazen çocuk sahibi olmanın delilik olduğunu düşünüyorum. Onları seviyorsun, büyütüyorsun. Sonra da sadece zarar görecekleri bir dünyaya adım atmalarını izliyorsun.

Ne zaman böyle yaşlanmışlardı? Ne zaman annesinin gözleri çökmeye başlamış ve babasının saçlarından geriye böylesine ince tutamlar kalmıştı?

Ve zorbalık yer yüzünde arttı ve büyün beşer yolunu bozdu,insanlar ve sığırlar ve hayvanlar ve kuşlar ve yeryüzünde yürüyen her şey aynı, hepsi yollarını ve düzenlerini bozdular, ve birbirlerini oburca yemeye koyuldular, ve yeryüzünde zorbalık arttı ve tüm insanların düşüncelerinin her hayali böylece kötü olmaya devam etti.

Eğer biri ışığa inanıyorsa, karanlığa da inanmalıdır...

Ölüler kadar sabırlı olanı yoktur.

O anda, oğlan kızın bakışlarının beyninin en karanlık yarıklarına işlediğini, hiç kimsenin asla görmemiş olduğu tüm gizli yerleri incelediğini neredeyse hissedebiliyordu. Görmelerine asla izin vermediği yerleri.

Kötülük asla ölmez.

Bir an sonsuza dek görebileceğini düşünüyorsun, sonra bulutlar geliyor ve her şeyi örtüyor.

Bazı gölgeler seni takip eder, tehdit eder, nereye gidersen git.

Ben hayatta tek bir deneme şansımız olduğuna inanırım.