" Evet, belki bizler duygularımızı göstermekte çok iyi değiliz.Belki yaşadığımız bu uzun kışlar bizi biraz huysuz yapmış olabilir. Ama bizim de duygularımız var.'

" Aslında hepimiz yaralıyız. Sadece bazılarımızın yarası diğerlerinden daha fazla belli, o kadar. "

"Lorenzo ?" dedi Carlo. "Ne yazıyorsun sen? O notalar ne öyle? " Bir vals, "dedi Lorenzo "Ölenler için."

Beni ölüler değil, yaşayanlar huzursuz ediyor.

Gerçeklerle kavga etmek zor.

İnsanlar sevgi ve düşkünlüklerini farklı bir şekilde gösterirler..

" Dünyadaki en iyi kahramanlar gönülsüz olanlardır.Cesaret korkusuzluk değildir, korkuya rağmen hareket etmektir."

Sadece dişlerine bakarak bir hastanın sosyoekonomik statüsünü tahmin etmek mümkündü. Dolgular ve altın dişler, orta ya da daha üst sınıf anlamına geliyordu. Çürümüş dişler ve diş eti hastalıkları, boş banka hesabı ya da kişinin dişçilerden korktuğu anlamına geliyordu.

İnsan her hatırasını elinde tutamaz ya da tek bir dokunuşla canlandıramaz. Bazı anılarımızı beynimizin derinliklerine, hepimizin kaynağı olan o sürüngen çekirdeğe saklarız. İçimizde olup, aramızda çoğunun reddedeceği o çekirdeğe. Ben hiç reddetmedim. Temel tabiatımı kabul ediyor, benimsiyorum. Tanrı'nın yarattığı gibiyim; Tanrı'nın hepimizi yarattığı gibi. Kuzu nasıl kutsanmışsa, aslan da öyle kutsandı. Avcı da.

Adak rahiplerinden biri kartal asasını taşıyor. Tutsağın göğsüne, biraz önce yüreğinin bulunduğu yere dikiyor, kana buluyor, aslında kana batırıyor. Sonra kaldırarak kanı da güneşe adıyor. Denildi ki: "Böylelikle, içmesi için güneşe sundu." Ardından avcı, tutsağının kanını Tüylü kenarı olan bir kaseye aldı. Adak rahibi kanı onlar için kaseye akıttı. Kanın içine yine tüylü asa girdi. Ardından avcı iblisleri beslemeye gitti.