"Aşk bir kadının dünyadaki yalnızlığıdır; ona aşık olan adamın her şeyi ve nihayetinde kendisini, kadının varlığında yok etmesidir."

".... ama hakikat ağır yüktür."

"Yaşamak, insanın ömrü boyunca kaçmaya çalıştıklarına yakalanma tecrübesidir. ... Yaşlanmak, artık kaçma teşebbüsünde bulunamayacak kadar yorulmak demektir."

Yürüdükçe kalabalığa karışıyorum ve kalabalığa karıştıkça küçülüyorum.

Bazen düşünüyorum da hayatım boyunca söylemeyip de vazgeçtiğim şeyleri söyleseydim ne değişirdi acaba?

Buda geçer. Buda geçecek. Buda geçmeli. Buda geçsin ya hu! Buda geçsin lütfen...

Ben bir şeye bağlıydım, sonra başka bir şeye daha bağlandım. Sonradan bağlandığım önceki tüm bağlılıkların hükmünü ortadan kaldıracaktı. Ya da şöyle söylemeli;önceki bağlılığım sürdükçe, sonraki bağlılıkların ihtimalini ortadan kaldırıyordu.Bu durumda birini tercih etmem gerekiyordu. O gün , böyle küçük kararlar alırken, hafifçe utançlarla geçiştirirken bu kararları, böylesi bir yolda yürüdüğümün farkında değildim. İçimdeki hakikati kendi ellerimle öldürmeye teşebbüs etmiştim.Bunu bir kez denedikten sonra hayatında her şeyin aynen devam etmesi mümkün olmuyor. Ya kendini hakikatin kollarına bırakıp onun kollarında öleceksin ya da buna razı değilsen ve içinde dolaşan bir hayta duygu seni sürekli olarak kendine çekiyorsa , o vakit kendi hakikatini öldüreceksin. O zamanlar ikisini de yapmaya cesaretim yoktu. İkilik içinde yaşamaya razı gelmiştim.Bunun imkanının olmadığını bilmiyordum.Böylesi ikilikler zaten insanı yavaş yavaş öldürüyormuş.Ben o gün uzun sürecek bir ölümün pençesine düştüm. Elimi ateşe sürdüm.Ateş elini kalbime sürdü.İçimden taşan bir arzuyla, kendi yangınımın peşine düştüm.

"Gözlerime yuva yapan kırlangıçlar uzun zaman önce uçup bir daha da geri dönmemişlerdi. İnsan tamamlanmamis bir cumledir. Insan cokca hayat ve birde ölümdür. İnsan sakladiklariyla insandir. İnsan bazen karmakarisiktir... İnsan kaybettikleriyle insandir. İnsan hep yarindir... İnsan canhıraş bir suskunluktur... Susuyor olmam, acı çekmedigim anlamına gelmez..."

Bazı anlarda cesaretim kırılıveriyor. Bir uçurtmaya gözlerimi ayırmadan uzunca bir süre bakabilecek cesareti bile bulamıyorum kendimde.

Konuştuğum çoğu şeyi iş olsun diye konuşuyorum. Başka yerlerdeyim aslında. Paramparçayım. İyi değilim. Hiçbir şeyim olmadığını söylerken doğru söylemiyorum.