Ben bir şeye bağlıydım, sonra başka bir şeye daha bağlandım. Sonradan bağlandığım önceki tüm bağlılıkların hükmünü ortadan kaldıracaktı. Ya da şöyle söylemeli;önceki bağlılığım sürdükçe, sonraki bağlılıkların ihtimalini ortadan kaldırıyordu.Bu durumda birini tercih etmem gerekiyordu. O gün , böyle küçük kararlar alırken, hafifçe utançlarla geçiştirirken bu kararları, böylesi bir yolda yürüdüğümün farkında değildim. İçimdeki hakikati kendi ellerimle öldürmeye teşebbüs etmiştim.Bunu bir kez denedikten sonra hayatında her şeyin aynen devam etmesi mümkün olmuyor. Ya kendini hakikatin kollarına bırakıp onun kollarında öleceksin ya da buna razı değilsen ve içinde dolaşan bir hayta duygu seni sürekli olarak kendine çekiyorsa , o vakit kendi hakikatini öldüreceksin. O zamanlar ikisini de yapmaya cesaretim yoktu. İkilik içinde yaşamaya razı gelmiştim.Bunun imkanının olmadığını bilmiyordum.Böylesi ikilikler zaten insanı yavaş yavaş öldürüyormuş.Ben o gün uzun sürecek bir ölümün pençesine düştüm. Elimi ateşe sürdüm.Ateş elini kalbime sürdü.İçimden taşan bir arzuyla, kendi yangınımın peşine düştüm.