Tahsin Yücel Hakkında

Tahsin Yücel (17 Şubat 1933, Elbistan/Kahramanmaraş - ), Türk öykü ve roman yazarı, denemeci, eleştirmen ve çevirmendir.

Kunduracı olan Ahment Yücel'le Nuriye Münevver Hanım'ın oğludur. İlköğrenimini Elbistan Gazi Paşa İlkokulu'nda tamamladıktan sonra 1945'te İstanbul'a gelmiştir. Burda; 1953'te Galatasaray Lisesi'ni, 1960'da da İÜEF Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü bitirdi. Fakülteyi bitirdikten sonra, orda kalmayı tercih etti ve 1969'da doktorluk, 1972'de doçentlik, 1978'de de profesörlük ünvanlarını aldı. 2000 yılına kadar burda kaldıktan sonra emekliliğe ayrıldı. Şu anda İstanbul'da yaşamaktadır.

Tahsin Yücel, çalışmalarına öykücülükle başladı. İlk öyküsü olan ¨Dert Çok, Hemdert Yok!¨, bir derlemede (Yeni Hikâyeler 1950) yayımlandı. Daha sonraları Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber ve Mavi gibi dergilerde öyküleri yayımlanmaya devam etti. Bu dönemlerde; kullandığı yalın dil, kullandığı modern sözcükler, Anadolu insanına yaklaşımındaki tutarlılık ve anlatımındaki ustalık dikkat çekti. Behçet Necatigil gibi isimlerden yorumlar aldı. Uçan Daireler, Haney Yaşamalı ve Düşlerin Ölümü adlı öykü kitaplarını yayımlayarak kariyerine devam eden Yücel, bu kitaplarda kendi geçmişinden bazı öğeler kullandı. Bunları ele alırken oldukça karamsardı; ancak daha sonraları bunu dönemin akımlarından etkilenerek yaptığını belirtmiştir. Bu kitaplarla daha çok tanınmaya başladı. 1970'li yıllara gelindiğinde, öncellikle Yaşadıktan Sonra ve Dönüşüm kitaplarıyla, daha sonra da Vatandaş ve Ben ve Öteki kitaplarıyla tarzında bir değişiklik gözlemlendi; daha derin kişilikler yaratıp, ¨çevreyle¨ daha az ilgilenmeye başladı. Bu kitaplarıyla karışık yorumlar alan Yücel, kariyerine Komşular adlı kitabıyla devam etti. Bu kitabın konusu, diğerlerinden farklı olarak, insanların politika hakkındaki görüşlerinin eleştirisiydi Fethi Naci, bu kitabındaki bir öyküsünü bir başyapıt olarak değerlendirdi.

Tahsin Yücel aynı zamanda bir romancıdır. Romanları (Peygamberin Son Beş Günü, Mutfak Çıkmazı, Bıyık Söylencesi) genel anlamda, halka karşı ironik eleştiriler barındırır. Bunlardan Peygamberin Son Beş Günü fazla solcu bulunduğundan dolayı politik anlamda da eleştiriler almıştır.

Öykü ve roman dışındaki eserlerine bakıldığında, Yazın, Gene Yazın ve Tartışmalar adlarında iki deneme kitabı görülür. Bunlardan ilki, genellikle kendi hayatından alıntılar içerirken, ikincisi, dilsel konuları alan polemikleri konu alır. Aynı zamanda, Türkiye'ye göstergebilimi tanıttığı çalışmaları da vardır.
Yurtiçi ve yurtdışında ses getiren yazınsal incelemelerinin yanı sıra, hatrı sayılır çevirileri de vardır. Öykülerinden bazıları, İsveççe ve Fransızca'ya çevrilmiştir.

Öykü

Uçan Daireler (1954)
Haney Yaşamalı (1955)
Düşlerin Ölümü (1958)
Yaşadıktan Sonra (1969)
Ben ve Öteki (1983)
Aykırı Öyküler (1989)
Komşular (1999)
Golyan Devrimi (2008)

Roman

Mutfak Çıkmazı (1960)
Peygamberin Son Beş Günü (1992)
Bıyık Söylencesi (1995)
Vatandaş (1996)
Yalan (2002)
Kumru ile Kumru (2005)
Gökdelen (2006)
Sonuncu (2010)

Masal

Anadolu Masalları (1957)

Anlatı

Dönüşüm (1975)
Vatandaş (1975)

Deneme-Eleştiri

Yazın ve Yaşam (1976)
Yazının Sınırları (1982)
Tartışmalar (1993)
Yazın, Gene Yazın (1995)
Alıntılar (1997)
Söylemlerin İçinden (1998)
Salaklık Üstüne Deneme (2000)
Yüz ve Söz (2003)
Göstergeler (2006)

İnceleme

Dil Devrimi (1968)
L'Imaginaire de Bernanos (1969)
Figures et Messages dans la Comédie Humaine (1972)
Anlatı Yerlemleri (1980)
Dil Devrimi ve Sonuçları (1982)
Yapısalcılık (1982)
Eleştirinin Abecesi (1991)
İnsanlık Güldürüsü'nde Yüzler ve Bildiriler (1997)
Eleştiri Kuramları (2007)

Derleme

Yazı ve Yorum (R. Barthes seçkisi) (1990)