Ne var ki bir narsist değildi. Gösterişi sevmekle birlikte haset duygusundan korkardı; hayran olunmak hoşuna gidiyordu ama hayranlardan kaçıyordu. Sayfa;60

Konuşmak zaman doldurmak değildir, tersine, zamanı konuşma düzenler, zamanı yöneten konuşmadır ve uyulması gereken yasaları o koyar.

Bir zaman parçasına biçimin damgasını vurmak, güzelliğin, ama aynı zamanda belleğin zorunluluğudur. çünkü şekilsiz olan şey kavranılamaz, bellekte tutulamaz.

...düşüncelerini tanıtmayı umursamıyor mu? az bile: nefret ediyor bundan. düşüncelerini yayımlayan kişi başkalarını kendi gerçekliğine inandırmak, onları etkilemek ve böylece dünyayı değiştirmek isteyenlerin rolünü üstlenmek tehlikesini göze alır aslında. Dünyayı değiştirme! Pontevin'e göre korkunç bir niyet! dünya bu haliyle mükemmel olduğu için değil kuşkusuz, ama her değişiklik kaçınılmaz olarak daha kötüsünü yarattığı için.

Bir zaman parçasına biçimin damgasını vurmak, güzelliğin, ama aynı zamanda belleğin zorunluluğudur. Çünkü şekilsiz olan şey kavranılamaz, bellekte tutulamaz.

...canlı varlığın eline geçen her olanak, en az olası olanı bile, varlığı tepeden tırnağa değiştirir.

İnsan, dipte silah sesleri duyulur, yukarıda Azrail dolaşırken ön sahnede acı çekerse Yüce'dir Güncel Olay.

En kötüsü dünyanın özgür olmaması değil,insanın özğürlüğünü unutmuş olması

Geçmişini anımsamak, onu hep sırtında taşımak, dedikleri gibi, belki de insanın kendi "ben"ini koruyabilmesi için gerekli tek koşul. "Ben"in çekip küçülmemesi, oylumunu koruması için, anıları bir saksı çiçeğini sular gibi sulamak gerekiyor ve bu sulama işi, geçmişin tanıkları ile yani dostlar ile sürekli temas halinde kalmayı zorunlu kılıyor. Onlar bizim aynamız; belleğimiz; onlardan hiçbir şey beklemiyoruz, yeter ki zaman zaman o aynayı parlatsınlar ki, yüzeyinde kendimizi görebilelim.

İnsanın hem bir çocuğu olması, hem de içinde yaşadığı dünyadan nefret etmesi olanaksız...