Geçmişini anımsamak, onu hep sırtında taşımak, dedikleri gibi, belki de insanın kendi benini koruyabilmesi için gerekli tek koşul. Benin çekip küçülmemesi, oylumunu koruması için, anıları bir saksı çiçeğini sular gibi sulamak gerekiyor ve bu sulama işi, geçmişin tanıkları ile yani dostlar ile sürekli temas halinde kalmayı zorunlu kılıyor. Onlar bizim aynamız; belleğimiz; onlardan hiçbir şey beklemiyoruz, yeter ki zaman zaman o aynayı parlatsınlar ki, yüzeyinde kendimizi görebilelim.