Varlığıma sebepler bulmak ne kadar zormuş yokluğunda.

Yokluğun, senden sonra başıma gelen en büyük yalnızlıktır.

İniş, "Sonunda zirvedeyim" dediğin yerde başlar.

Rüyalarında ve masallarında başka başka hayal dünyalarının tadını çıkaranlar, bunun bedelini uyandıklarında hala aynı dünyada olmanın tahammül edilemez hafifliği ile öder.

Bir zaman sonra mutlu olduğu için gülümsemese de gülümsediği için mutlu olduğunu sanmaya başlıyor insan.

En acısı da ne biliyor musun?
Aslında sana hiç sahip olamadığımı, seni kaybettiğimde anlamış olmam!

Bazı insanlar sonradan gelmez; onlar hep vardır.

Her gözyaşı yenilgi değildir. İnsan bazen daha fazla dayanabilmek için ağlar.

Bir zamanlar benim olan ellerin, şimdi neden ellerin?

Paylaşılan değil, saklanan acı daha derindir.