"Ne diyebilirim ki? Kötülük yapacaksam dibine kadar yaparım."

"Alçakgönüllülük eziklere mahsustur.Ben ezik değilim."

Oldum olası kendimi kitapların arasında kaybederdim. Kitaplar her zaman memnuniyetle balıklama atladığım, bir kaçış yolu olmuştu.

Daemon:Boş zamanlarında bunu mu yapıyorsun?
Katy:Hayrola lütfedip benimle konuşmaya karar mı verdin?....... Evet, hobi gibi bir şey. Senin ki ne? Yavru köpekleri tekmelemek mi?
Daemon:Bunu kız kardeşimin önünde söyleyebileceğimi hiç sanmıyorum.
Dee:ıyy

Daemon arkamdaki sıraya oturdu ve midem ağzımdan çıkacak gibi oldu. Kusacaktım. Tam burada sınıfta, herkesin...
Kalemiyle sırtımı dürttü.
Donakaldım. O ve Lanet olası kalemi. Tekrar dürttü, bu kez daha
şiddetliydi. Gözlerimi kısarak arkamı döndüm. "Ne var?"
Daemon Gülümsedi.
Çevremizdeki herkes bize gözünü dikmişti.
Sanki öğle yemeğinin bir tekrarı gibiydi...

Katy:Evet, ama.. kimi istiyordu?
Daemon: Sapık bir katile lastiğini değiştirmesine yardım edecek kadar aptal bir kızı belki_
Katy: Amma aşağılıksın. Sana bunu... söyleyen oldu mu hiç?
Daemon:Ah kedicik, kutlu hayatımın her bir gününde hem de.

normal bir yaşam beklemiyorum. sadece seninle bir yaşam istiyorum.
bunu duymak kalbime acayip şeyler yapıyordu, onun önünde bir saniyeliğine ölmüştüm.

sesini duymak, hasret kaldığım yuvama kavuşmak gibiydi.

Keşkeleri ekmişler, bitmemiş...

Ben hayaletlere inanmıyordum. Aiden ise inanıyordu. Leon ikimizin de salak olduğuna inanıyordu.