O'na aşk nedir diye sorsalar, tek bir cevap veremeyecek kadar aşk içindeydi.

Acep değil gider ise
Sureti terk ider ise
Yanlış yalan gıybet değil
Dosttan haber aldı gider

Aşk; iki kişi arasında asla eşitlenmeyen bir şeydi.
Allah, âşığın uğraştığı sevgiyi maşuktan esirgemişti.

Bunun içindir ki âşıklar, ya kendilerine verilen derdin aynısının sevgiliye de verilmesi ya da sevgilideki vurdumduymazlığın aynısı ile kendilerine de ihsanda bulunulması için yakarır dururlar.

İsterler ki, Allah aşkı seven ile sevilen arasında eşit bölüştürsün....

Oysa aşk bu demek değildir.

Seveni sevmek kolaydır; marifet o sevmediği zaman da onu sevebilmektir."

Sen beni sevdiğin, ben de seni sevdiğim için aramızda bir dünya yaratıldı. Ben de sen de bu dünyadaki her şeyi sevdik; her şey de bizi sevdi. Tıpkı âlemdeki her şeyin Allah'ı sevmesi gibi.

"Ey yolcu...sevgiye yürü ta ki hakikate eresin!"

"Kadın dedi ki:
"Meğer ne kadar vefasızmışsın! Bunca yıl geçti aradan, ne bir mektup, ne bir haber!"

Adam dedi ki:
"Ey sevgisi kalbimde yer edinen selvi boylu! Senin yüzünü görme bahtiyarlığından ben mahrum iken, o şerefi postacıya mı bağışlasaydım?"

Doğruluk mu daha büyük meziyettir, yoksa yiğitlik mi? diye sorar, cevap ne olursa olsun, ''Bütün insanlar doğru olsaydı yiğitliğe lüzum kalmazdı!'' der.

İki kişinin birbirini sevmesi, birbirini dost edinmesi,sahip edinmesi demektir.

İnsan, bu dünyaya bir dava için değil bir sevgi için gelebilir.

İnsanoğlu için en kutsal ibadet çalışmak, doğruluk ve insan sevgisidir.