- Kuklayı şöyle bir sars, tozları silkele, ayna karşısına sürükle. Yüzünü gözyaşlarından arındır, gündelik katılık maskeni tak ki, insan içine çıkmaya hazır olsun. Pudralarla, farlarla, kat kat boyalarla kapat ölüm solgunluğunu, yoksa insanların dünyasına sızamazsın.
- Yarın düşüncesi olmayan biri, hangi yöne bakarsa baksın, bilinmeyeni değil, yalnızca tanıdık olanı arar.
- Hem 'dünya' dediğin nedir ki, camda beliren bulanık bir imgeden öte! Lekeli, çok lekeli hiçlik üzerine uzun bir şiir.
- Biz hepimiz, bütün insanlar aynı uçurumdan çıkıp gelmedik mi? Ertesi sabah acı geri döndüğünde, artık başka bir şeye, hayatın mosmor parmak izlerine, bana ait bir geçmişe dönüşmüştür. Güzel bir şey insanın geçmişi olması, gerçekten güzel hikayesini geçmiş zamanda anlatabilmesi. Yoksa insan dediğin nedir ki! Yersiz bir kahkaha işte.
- Gündüzleri ölülere mektuplar yazardım, Geceleri düşlerimde yanıtlarlardı beni... Sayfa;84
- Son cümle; Her şeyi yitirdiğimde elimde yalnızca hayat kalır. Ama bu kadar büyük hayatın içinde, ben seni yeniden nasıl bulacağım? Sayfa;29
- Sayfa;35
- Sayfa;37
- Sayfa;38
- Sayfa;39