Sen oturduğun yerde otur, hak yerini bulsun. Yok öyle şey, dövüşeceğiz...

... şu yaşadığımız çağda vesveseli olmak için o kadar çok sebep var ki.

"Ülke ateşler içinde kalmışken, kendi gönül yaranı söndürmenin peşinde koşamazsın."

... insan eliyle ölümler artık bana katlanılmaz geliyordu.

Dev bir orkestrayı oluşturan müzisyenler gibiyiz, tek başımıza ahenk sağlamamız imkânsız ama hep birlikte yeri göğü inleten enfes sedalar çıkartmamız mümkün.

Hayat daha güzel olabilirdi. Ah aptal insanlar, ah aymaz insanlar. Mahvedecekler hem kendilerini hem dünyayı...

.. elbette umut vardı, hem de hiç yabana atılmayacak bir umut.

Bazen beklemeyi bilmek en büyük erdemdir. Bazen hayatı oluruna bırakmak lazım.

Cesaret, yiğitlik ve fedakârlık elbette önemli ama vatan sadece bunlarla idare edilemez. Önce doğru bir siyasi programın olması lazım, doğru bir strateji lazım, doğru taktikler lazım...

Kazanmaktan çok haklı olmak, güçlünün değil, kaybedenin yanında, mazlumla birlikte olmak. Şimdi tam da öyleydik işte. Ve bu durum huzur veriyordu bana.