"Hayatımın bir günü daha gitti ve ben sinirlerimi yıpratmaktan başka bir şey yapmadım."

"Neden her şey olduğu gibi olamıyor, iyi ya da kötü görünmek zorunda olmadan?"

"Bir çok tavır ve duyguyu incelerim, ama hiçbiri satın almam."

"Hayatım bir çalı gibi çitlere takılıp kalmış ve ben bir sonraki rüzgar ve kargaşaya kadar soluğumu düzenlemeye çalışıyorum."

"Gözyaşı dökmek, arkasındaki bilgiye sahip olmaktan çok daha kolay."

"Eğer bana destek olamıyor ve harekete geçiremiyorlarsa artılar çok uzak demektir."

"Ama gerçekte ne istiyor? Hiçbir zaman var olmayan sıcak, sevgi dolu sevimli çocukluğuna geri dönmek istiyor. Yakında farklı bir geçmişi olacak."

Gerçi bazen yukarı doğru sürüklenme ya da kurtarılma olmaksızın sadece aşağı doğru çekiliyorsunuz. Korku ve panikten, içgörü, itiraf ve onay çığlıklarına uzanan belirli bir ritüel ritmini temposunu takip edebilmelisiniz. Ve eğer bu başarısız olursa, "Pekala, ben bir aptalım, ümitsizim, ne olmuş? Böylece devam edeceğim." diyebilmelisiniz.

"Aslında hatalarım, hayatın ne kadar doğal ve kolay olduğuyla karşılaştırılınca yalnızca küçük şaşkınlıklar olarak görünüyordu."

"Eğer insanlara söyleyecek iyi bir şeyin yoksa, hiçbir şey söyleme."