?Seni öylesine buldum ki Öylesine,kendimden fazla Yalnız sensin gölgesiz Ayrılmamacasına,yanımda... Akların arasında karan, Karaların ortasında akınla Öylesine istedim ki seni Senden önce... Öylesine,her şeyin içinde, Öylesine dışında Gün,gece?

Seni saklayacağım inan Yazdıklarımda çizdiklerimde Şarkılarımda sözlerimde. Sen kalacaksın kimse bilmeyecek Ve kimseler görmeyecek seni Yaşayacaksın gözlerimde. Sen göreceksin duyacaksın Parıldayan bir sevi sıcaklığı Uyuyacak uyanacaksın. Bakacaksın benzemiyor Gelen günler geçenlere Dalacaksın. Bir seviyi anlamak Bir yaşam harcamaktır Harcayacaksın. Seni yaşayacağım anlatılmaz Yaşayacağım gözlerimde; Gözlerimde saklayacağım. Bir gün tam anlatmaya... Bakacaksın Gözlerimi kapayacağım... Anlayacaksın.

Seni saklayacağım inan Yazdıklarımda çizdiklerimde Şarkılarımda sözlerimde. Sen kalacaksın kimse bilmeyecek Ve kimseler görmeyecek seni Yaşayacaksın gözlerimde. Sen göreceksin duyacaksın Parıldayan bir sevi sıcaklığı Uyuyacak uyanacaksın. Bakacaksın benzemiyor Gelen günler geçenlere Dalacaksın. Bir seviyi anlamak Bir yaşam harcamaktır Harcayacaksın. Seni yaşayacağım anlatılmaz Yaşayacağım gözlerimde; Gözlerimde saklayacağım. Bir gün tam anlatmaya... Bakacaksın Gözlerimi kapayacağım... Anlayacaksın.

uzağa değil, usta. öteye hep öteye gitti; yalnızlığı ondandır.

''İnsan yorulunca duruyor... Durunca düşünüyor... Düşününce koşuyor. Koşunca yoruluyor... Yorulunca insanlaşıyor. İnsanlaşınca işler karışıyor. Yalnız kalıyor..''

Bazı kadınlar makyaj yapmaz, gamzesi vardır. Bazı kadınlar mücevher takmaz, gözleri vardır. Bazı kadınlar söze ihtiyaç duymaz, bakışları vardır. Bazı kadınlar silah kullanmaz, gülüşleri vardır..

?' Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur.'?

KENDİSİNİ UNUTMUŞ Bütün aşkların kitabı elinde Sevilmemiş yinlerin* balosuna gitti. Öyle kalabalıktı ki, Sevdiğini anlamadı. Bütün kapıların anahtarı elinde Öpülmemiş dudakların balosuna gitti. Öyle aydınlıktı ki, Öptüğünü anlamadı. Işıklarla örtünmüştü çıplaklık, Renklere uzandı, susamış, Beyazlıklar arasında kayboldu bakışları. Gözleri yaşayamıyordu artık. Şekilleri** çağırmaya gitti, kandıracak. Elleri aranıyor, tutamıyordu. Elleri, elleriydi kurtaracak, Artık yaşamıyordu. Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık, Aldıkça alan. Bir yanda giden bir noktaydı karanlık, Ellerinde başlayan, gözlerinde biten. Bağırdı, kan gibi aktı sesi, Aşamadı dışının duvarından. Elinde bütün aşkların kitabı, Anlatıyordu aldatan aydınlıklarından, Elinde bütün kapıların anahtarı, Ve unutulmuş bir duvarda, kendi kapısı Varamadı. Ora öyle karanlıktı ki, Öldüğünü anlamadı.

mutluluğun gözü kördür, yalnızlık sağır. ondandır biri tökezleyerek yürür, öbürü uykusunda bile bağırır.

söylemek bir başka şeyi saklamak da değil midir..