Ona iyi bak. Birbirimizi tekrar görene dek... Bu hayatta ya da bir başkasında.
Biliyorsun, balık sever.
Ve ben de seni seviyorum.
Colin.

"Büyüleyici bir sırtın var, ama lütfen Ellie, bana dön."

Hayal kurmayı kendime yasaklayalı epey zaman olmuştu. Sadece kafa karıştırıyorlardı ve sonunda gerçekler daha da acımasızlaşıyordu.

O şimdi sonsuza dek geçmişe aitti, hatta bu zorunlu sürgündeki tek anlamlı şeydi. Onu bir daha göremeyecektim. Ne gerçek hayatta ne de düşüncelerde.

SÇS. Seni çok seviyorum. Ne aptalca bir kısaltma. . .
...
Birini seviyor ve ona bunu söylemek istiyorsam bu kelimeleri kısaltmam diye düşündüm.

Sendeki güzel olan her şeyi yok edecek. Her şeyi!

Ben kendi dünyamla ilgili hiç bir şeyi fark etmezken onun kalbinin benden bir kaç metre uzakta attığını bilmenin verdiği duygu keyif kaçırıcı ve hüzünlüydü.

Şimdi Maike'desin, Maike'nin ailesinde, son derece normal bir yaşam süren, son derece normal bir ailenin yanında.
Gerçekten de o kadar normallerdi ki başımı kareli masa örtüsüne dayayıp ağlayabilirdim.

Yakıcı bir acı, soluk almamı zorlaştırıyordu ve bazen hâlâ var olduğumu kendime kanıtlamak için kollarımı sıyırıp tenime bakıyordum. Özlemim boşluğa düşüyordu.

Dünyada babamın serin ama yine de sıcak göğsünden daha güvenli bir yer yoktu.