Aşığımım yanımda olmasan da,
Aşığınım sana dokunamasam da,
Ölene dek aşığınım...

....Cam kenarında birinin eve dönmesini beklerken, ya da yattığımız yerden gökyüzünün milyarlarca yıldızın süslediği, dolunayın değişik duygularla yüreğimizi doldurduğu gecelerde ertesi sabah gün ışımaya başladığında yenilenecek, beklentilerimize kavuşacağımızın sinyalleri olan güneşin ilk ışıklarının umuduyla gireriz yatağımıza. Beklentilerimizin umudu bizi yeni güne başlarken cesaretlendirir. Ama gece ne kadar bulutsuz olsa da hayallerimizin tam tersine gök gürültüleri, çakan şimşekler ve yağmur ıslaklığı ile uyanabiliriz sabaha. Öyle beklenmedik hava değişikliğidir ki uyanır uyanmaz karşımıza aniden çıkan, o günkü planlarımız kendi arzularımız dışında tamamen yön değiştirir. Şaşar kalırız bir gün önceki içimizi ısıtan havanın bugün nasıl da titrediğine...

Hep keder kokan bir ortamda kimsenin uzun süre durası gelmez, öyle değil mi doktor..

Hayattaki tek gerçek şeyin sevgi olduğunu, bunun dışında güvenilecek hiçbir şey olmadığına inanıyordum.

En acı gerçek, en tatlı yalandan daha az yaralar..

O daima bu dünyanın bir istasyon olduğuna ve asıl varacağımız noktanın biz canlıların deyimiyle öteki dünya olduğuna inanır.

Eğer duymak istemiyorsa, söylenenler kendisine ulaşamadan havada buharlaşıyorlardı.

Bana yalan söylediler. Ya da bana doğruyu söylemediler, bence aynı şey.

O da bir rüyaydı. Ama kimse sonunda biteceğini düşünüp güzel bir rüyadan vazgeçemezdi.

Doğa, gizlerini cimriliğinden değil, anlaşılması çok zor olduğu için saklar.