Dönüp önümde uzanan uzun yola bakarak iç çektim. Bu yolculuk hayli uzun sürecekti.
"Öyleyse yürümeye başla bakalım Rose," dedim kendi kendime.
Ve sevdiğim adamı öldürmek üzere yola koyuldum.

Yaşamaya değer bütün hayatlar risklidir.

Battaniyeli çadırın zeminine yayıp üzerlerine uzandı. Yüzünde komik denebilecek dertli bir ifade belirdi. Baskınlar, kurşunlar, suçlular... Sorun değil. Unutulan palto? Kriz.

Aşk neydi? Çiçekler, çikolata ve şiirler miydi? Yoksa başka bir şey miydi? Birbirinin şakalarını tamamlamak mıydı? Birinin arkanı kollayacağını bilmek miydi? Birini kendini tanıdığın kadar iyi tanımak mıydı?

Dönüp önümde uzanan uzun yola bakarak iç çektim. Bu yolculuk hayli uzun sürecekti.
"Öyleyse yürümeye başla bakalım Rose," dedim kendi kendime.
Ve sevdiğim adamı öldürmek üzere yola koyuldum.

Yaşamaya değer bütün hayatlar risklidir.

Battaniyeli çadırın zeminine yayıp üzerlerine uzandı. Yüzünde komik denebilecek dertli bir ifade belirdi. Baskınlar, kurşunlar, suçlular... Sorun değil. Unutulan palto? Kriz.

Aşk neydi? Çiçekler, çikolata ve şiirler miydi? Yoksa başka bir şey miydi? Birbirinin şakalarını tamamlamak mıydı? Birinin arkanı kollayacağını bilmek miydi? Birini kendini tanıdığın kadar iyi tanımak mıydı?

İnsan aşkı zorlayamazdı, aşk ya vardı ya da yoktu. Yoksa, kişinin bunu itiraf edebilmesi gerekirdi. Varsa, sevdiklerini korumak için insan elinden geleni yapmalıydı.

Daniella : Senin kızlarla derdin ne evladım? Neden ya hep ya hiç mantığındasın? Neden hep aşırı uçlarda geziyorsun?
Adrian : Çünkü hiçbir duyguyu yarım yamalak yaşamıyorum, anne. Özellikle de, aşkta